:: อะอฺดาอ์ (أَعْدَاءُ) ::
เป็นคำพหูพจน์ของคำว่า “อะดุวฺ” (عَدُوّ) ที่หมายถึง “ศัตรู” ตรงข้ามกับคำว่า “มิตรสหาย” โดยมาจากคำว่า “อัลอาดีย์” และเพศหญิง (มุอันนัษ) ของมันคือ “อัลอาดิยะฮฺ” หมายถึง คนที่ละเมิด หรืออธรรม หรือยึดสิ่งที่เป็นสิทธิของผู้อื่น
รากศัพท์อื่นของคำนี้คือคำว่า “อัลอะดาวะฮฺ” (العَدَاوَة) ที่หมายถึง การเป็นศัตรู และคำว่า “อัลอุดวะฮฺ” (العُدْوَة) ที่หมายถึง ที่ห่างไกล หรือข้างหุบเขา หรือที่สูง
คำว่า “อะอฺดาอ์” ในรูปพหูพจน์นี้ถูกกล่าวไว้ 5 ครั้งในอัลกุรอาน คือ ในสูเราะฮฺอาลิอิมรอน อายะฮฺที่ 103, อัลอะอฺร็อฟ อายะฮฺที่ 150, ฟุศศิลัต อายะฮฺที่ 19, อัลอะหฺก็อฟ อายะฮฺที่ 6 และอัลมุมตะหินะฮฺ อายะฮฺที่ 2
อัซซะมัคชะรีย์ได้อธิบายคำว่า “อะอฺดาอ์” ในสูเราะฮฺอาลิอิมรอน อายะฮฺที่ 103 ว่า “แท้จริงในยุคญาฮิลิยยะฮฺ ความเป็นปฏิปักษ์และการสู้รบที่ต่อเนื่องกันได้เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา แล้วอัลลอฮฺก็ทรงรวมหัวใจของพวกเขาให้เห็นหนึ่งเดียวกันด้วยอิสลาม”
อิบนุกะษีรได้อธิบายคำว่า “อะอฺดาอ์” ในสูเราะฮฺฟุศศิลัต อายะฮฺที่ 19 ว่าหมายถึง “พวกมุชริกีน” และอัฏเฏาะบะรีย์เองก็อธิบายอายะฮฺนี้ว่า “คือพวกมุชริกีน เพราะพวกเขาเป็นศัตรูของอัลลอฮฺ”
ส่วนคำว่า “อะอฺดาอ์” ในสูเราะฮฺอัลอะหฺก็อฟ ท่านได้อธิบายว่า “เมื่อมนุษย์ถูกรวบรวมในวันกิยามะฮฺเพื่อคิดบัญชี พระเจ้าทั้งหลายที่พวกเขาเคยวิงวอนขอขณะอยู่ในโลกดุนยาจะเป็นศัตรูกับพวกเขาเอง พระเจ้า (จอมปลอม) เหล่านั้นจะหนีจากพวกเขา”
สรุปคือ ส่วนใหญ่แล้วอายะฮฺต่าง ๆ ข้างต้นบนชี้ว่าคำว่า “อะอฺดาอ์” นั้นหมายถึง “ศัตรูทั้งหลายของอัลลอฮฺ” ไม่ว่าจะเป็นพวกมุชริกีน หรือพระเจ้า (จอมปลอม) ที่พวกเขาบูชา ยกเว้นในอายะฮฺที่ 103 ของสูเราะฮฺอาลิอิมรอน ที่คำว่า “อะอฺดาอ์” หมายถึง ความเป็นปฏิปักษ์ศัตรูกันในยุคญาฮิลิยยะฮฺอย่างที่ได้อธิบายไปข้างต้น
