:: บะอีส (بَئِيْسٌ) ::
เป็นคำนามในรูปฟะอีล (فَعِيْلٌ) โดยมีรากศัพท์คือ “บะอ์สฺ” (بَأْسٌ) ที่หมายถึง กำลัง, ความกล้าหาญ, ความกลัว, การลงโทษ และความทุกข์ยาก รูปพหูพจน์ของคำนี้คือ “อับอุส” (أَبْؤُس) หรือ “บะอ์สาอ์” (بَأْسَاء)
คำว่า “บะอีส” ถูกกล่าวไว้หนึ่งครั้งในอัลกุรอาน คือในสูเราะฮฺอัลอะอฺร็อฟ อายะฮฺที่ 165 อัลลอฮฺได้ตรัสว่า
وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ
และเราได้จัดการบรรดาผู้อธรรมเหล่านั้น ด้วยการลงโทษที่รุนแรงเนื่องจากการพวกเขาละเมิด (อัลอะอฺร็อฟ 7 : 165)
คำนี้ถูกกล่าวหลังคำว่า “อะซาบ” ที่หมายถึงการลงโทษ อิบนุกุตัยบะฮฺจึงอธิบายว่าหมายถึง “การลงโทษที่รุนแรง” ส่วนอิบนุกะษีรบอกว่ามีหลายความหมาย มุญาฮิดบอกว่าหมายถึง “การลงโทษที่รุนแรง โหดเหี้ยม หรือหนักหน่วง” และมีรายงานบอกว่าหมายถึง “การลงโทษที่เจ็บแสบ” และเกาะตาดะฮฺมีความเห็นว่าหมายถึง “การลงโทษที่ทำให้เจ็บปวด” ท่านยังบอกอีกว่า ทุกความหมายมีความใกล้เคียงกัน
ปรากฏว่ามีกิรออะฮฺ (วิธีการอ่าน) อื่นสำหรับคำว่า “บะอีส” ด้วย อบูอัมรู, อาศิม, อัลกิสาอีย์ และหัมซะฮฺอ่านว่า “บะอีส” (بَئِيْسٌ) ส่วนอิบนุกะษีรอ่านว่า “บิอีส” (بِئِيْسٌ) ในขณะที่อิบนุอามิรอ่านว่า “บะอ์สฺ” (بَئْسٌ) แต่นาฟิอฺรวมถึงผู้รู้ในมักกะฮฺอ่านว่า “บัยสฺ” (بَيْسٍ)
ส่วนรูปฟาอิล (فَاعِلٌ) ของคำนี้คือ “บาอิส” (بَائِسٌ) นั้นหมายถึง เมื่อจำเป็น, ความจำเป็นเร่งด่วน, ต้องการมาก ๆ ซึ่งถูกกล่าวไว้ครั้งหนึ่งในสูเราะฮฺอัลหัจญ์ อายะฮฺที่ 22 ว่า
فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ
ดังนั้น พวกเจ้าจงกินเนื้อของมัน (ปศุสัตว์) และจงให้อาหารแก่ผู้ที่มีความต้องการซึ่งขัดสนเถิด (อัลหัจญ์ 22 : 28)
โดยที่อัลกุรฏุบีย์มีความเห็นเกี่ยวกับอายะฮฺนี้ว่า “อัลฟะกีร” (หมายถึง ขัดสน) คือคุณลักษณะของ “อัลบาอิส” ที่หมายถึง ลำบากและต้องการความช่วยเหลือหรือบางสิ่งบางอย่าง รวมถึงผู้ที่ประสบทุกข์ภัยต่าง ๆ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ขัดสนก็ตาม
สรุปแล้ว “บะอ์สฺ” (بَأْسٌ) ที่เป็นคำรากศัพท์นั้นมีรูปแบบคำที่เปลี่ยนไปหลายแบบในอัลกุรอาน เช่น บาอิส, บะอีส, บะอ์สฺ และบะอ์สาอ์ มีความหมายที่ใกล้เคียงกัน คือหมายถึง รุนแรง, การลงโทษ, เจ็บแสบ, ความทุกข์ยาก, ความลำบาก, ความอัปยศที่ต้องการการช่วยเหลือ และอื่น ๆ
