หะดีษเลขที่ 27
เมื่อท่านนบีหยอกล้อกับท่านหญิงอาอิชะฮฺและท่านหญิงเสาดะฮฺ
حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ حَدَّثَنَا حَمَّادٌ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ يَحْيَى بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ حَاطِبٍ أَنَّ عَائِشَةَ قَالَتْ :أَتَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِخَزِيرَةٍ قَدْ طَبَخْتُهَا لَهُ، فَقُلْتُ لِسَوْدَةَ وَالنَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بَيْنِي وَبَيْنَهَا : كُلِي، فَأَبَتْ، فَقُلْتُ : لَتَأْكُلِنَّ أَوْ لَأُلَطِّخَنَّ وَجْهَكِ، فَأَبَتْ، فَوَضَعْتُ يَدِي فِي الْخَزِيرَةِ، فَطَلَيْتُ وَجْهَهَا،فَضَحِكَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَوَضَعَ بِيَدِهِ لَهَا، وَقَالَ لَهَا { الْطَخِي وَجْهَهَا } ، فَضَحِكَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَهَا، فَمَرَّ عُمَرُ، فَقَالَ { يَا عَبْدَ اللَّهِ، يَا عَبْدَ اللَّهِ } فَظَنَّ أَنَّهُ سَيَدْخُلُ، فَقَالَ { قُومَا فَاغْسِلَا وُجُوهَكُمَا } فَقَالَتْ عَائِشَةُ : فَمَا زِلْتُ أَهَابُ عُمَرَ لِهَيْبَةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
อิบรอฮีมได้รายงานแก่พวกเราว่า ฮัมมาดได้รายงานแก่พวกเรา จากมุฮัมหมัด บินอัมรู จากยะหฺยา บินอับดุรเราะหฺมาน บินหาฏิบ ว่า ท่านหญิงอาอิชะฮฺได้เล่าว่า :ฉันได้ไปหาท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม โดยนำเคาะซีเราะฮฺ (คือ เนื้อปรุงด้วยน้ำและเกลือ) ที่ฉันทำให้ท่านไปด้วย ตอนนั้นท่านนบีอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับเสาดะฮฺ ฉันพูดกับเธอว่า “ทานสิ” แต่เธอปฏิเสธ ฉันจึงพูดว่า “จะทานหรือจะให้ฉันทาที่หน้าของเธอล่ะ!?” เธอก็ยังไม่ยอมทาน ฉันจึงใช้มือจุ่มลงไปในเคาะซีเราะฮฺ แล้วทาไปที่ใบหน้าของเธอท่านนบีหัวเราะและยื่นมือของท่านให้กับเสาะดะฮฺ แล้วกล่าวว่า “ทาไปที่หน้าของเธอด้วยเลย” แล้วท่านนบีก็หัวเราะอีก ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เมื่อท่านอุมัรเดินผ่านมา ท่านนบีก็เรียกท่านโดยกล่าวว่า “โอ้บ่าวของอัลลอฮฺ โอ้บ่าวของอัลลอฮฺ” เมื่อท่านนบีเห็นว่าท่านอุมัรจะเข้ามา ท่านก็ได้กล่าวว่า “เธอ 2 คนลุกขึ้นไปล้างหน้าเถอะ”ท่านหญิงอาอิชะฮฺกล่าวว่า “ฉันยังคงรู้สึกเกรงใจต่อท่านอุมัรเสมอ เพราะท่านนบีเองก็เกรงใจ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม”(บันทึกโดยอบูยะอฺลา ในหนังสือ “มุสนัด” ของท่าน หะดีษเลขที่ 4476, สายรายงานหะสัน)
สถานะหะดีษ : หะสัน