:: ดุอาอ์ช่วยปัดเป่าสิ่งที่ไม่ดี ::
เช่นเดียวกับการขอดุอาอ์ มันคือสาเหตุสำคัญในการปัดเป่าสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ และบรรลุถึงสิ่งที่ตามหา เพียงแต่ว่าอิทธิพลของมันอาจจะเห็นได้ไม่ชัดนัก ซึ่งอาจจะเป็นเพราะความอ่อนแอของดุอาอ์นั้นเอง เนื่องจากเป็นดุอาอ์ที่อัลลอฮฺไม่ชื่นชอบ เพราะมีองค์ประกอบของการเป็นศัตรู
หรืออาจเป็นเพราะความอ่อนแอของหัวใจ และไม่มีการตอบรับและมุ่งตรงไปหาอัลลอฮฺขณะขอดุอาอ์ มันจึงเป็นเหมือนการยิงธนูที่อ่อนแรงมาก เพราะลูกธนูที่ยิงออกไปนั้นอ่อนเบามาก ๆ หรืออาจเป็นเพราะมีสิ่งที่คอยกีดขวางมิให้ดุอาอ์ถูกต้อบรับก็ได้ เช่น การทานสิ่งที่หะรอม, บาปที่เกาะติดเป็นสนิมอยู่บนหัวใจ และความเผยเรอ อารมณ์ใคร่ ตลอดจนความหลงระเริงที่ครอบงำจิตใจ
:: ดุอาอ์ของผู้ที่เผอเรอ ::
ในหนังสือ “มุสตัดร็อก” ของอัลหากิม มีหะดีษที่รายงานจากท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ ว่าท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้กล่าวว่า
ادْعُوا اللَّهَ وَأَنْتُمْ مُوقِنُونَ بِالْإِجَابَةِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَجِيبُ دُعَاءً مِنْ قَلْبٍ غَافِلٍ لَاهٍ
พวกท่านจงขอดุอาอ์ต่ออัลลอฮฺโดยที่เชื่อมั่นว่าจะถูกตอบรับ และพึงทราบเถิดว่าอัลลอฮฺจะไม่ตอบรับดุอาอ์ที่มาจากหัวใจที่เผอเรอและเลินเล่อ (บันทึกโดยอัตติรมิซีย์ หะดีษเลขที่ 3479 และอัลหากิม หะดีษเลขที่ 1817, เชคอัลบานีย์กล่าวว่าเป็นหะดีษหะสัน)
นี่คือยารักษาที่มีสรรพคุณขจัดโรคร้ายได้ แต่ความเผอเรอของหัวใจจากการรำลึกถึงอัลลอฮฺนั้นสามารถทำลายพลังของมันได้ การทานสิ่งที่หะรอมก็ทำให้พลังของดุอาอ์หายไปและทำให้มันอ่อนแอลงได้เช่นกัน
ในหนังสือ “เศาะฮีหฺ มุสลิม” มีรายงานหะดีษจากท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺกล่าวว่า ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้กล่าวว่า
أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ طَيِّبٌ لَا يَقْبَلُ إِلَّا طَيِّبًا وَإِنَّ اللَّهَ أَمَرَ الْمُؤْمِنِينَ بِمَا أَمَرَ بِهِ الْمُرْسَلِينَ فَقَالَ { يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنْ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ } وَقَالَ { يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ }
มนุษยชาติทั้งหลาย แท้จริงแล้วอัลลอฮฺทรงดี ไม่ทรงรับสิ่งใดนอกจากสิ่งดี ๆ และแท้จริงอัลลอฮฺทรงสั่งใช้บรรดาผู้ศรัทธาในสิ่งเดียวกันกับที่พระองค์ทรงใช้เราะสูลทั้งหลาย พระองค์ได้ตรัสว่า “โอ้เราะสูลทั้งหลาย พวกเจ้าจงบริโภคจากสิ่งที่ดี ๆ และจงประกอบคุณงามความดีเถิด แท้จริงฉันรอบรู้ในสิ่งที่พวกเจ้ากระทำ” (อัลมุอ์มินูน 31 : 51) และพระองค์ตรัสไว้อีกว่า “โอ้บรรดาผู้ศรัทธา จงบริโภคจากสิ่งที่ดีทั้งหลายที่เราได้ประทานเป็นปัจจัยยังชีพแก่พวกเจ้าเถิด” (อัลบะเกาะเราะฮฺ 2 : 172) ثُمَّ ذَكَرَ الرَّجُلَ يُطِيلُ السَّفَرَ أَشْعَثَ أَغْبَرَ يَمُدُّ يَدَيْهِ إِلَى السَّمَاءِ يَا رَبِّ يَا رَبِّ وَمَطْعَمُهُ حَرَامٌ وَمَشْرَبُهُ حَرَامٌ وَمَلْبَسُهُ حَرَامٌ وَغُذِيَ بِالْحَرَامِ فَأَنَّى يُسْتَجَابُ لِذَلِكَ
หลังจากนั้น ท่านเราะสูลได้เล่าถึงชายคนหนึ่งที่ได้เดินทางเป็นเวลานาน จนผมเผ้ายุ่งเหยิง คละเคล้าไปด้วยฝุ่น เขายกมือทั้งสองขึ้นสู่ฟากฟ้า (พลางกล่าวว่า) “โอ้พระผู้อภิบาล โอ้พระผู้อภิบาล” ทั้งที่อาหารที่เขาทานนั้นหะรอม, เครื่องดื่มที่เขาดื่มก็หะรอม, เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ก็หะรอม และเขายังชีพอยู่ด้วยกับสิ่งที่หะรอม แล้วอย่างนี้ดุอาอ์ของเขาจะถูกตอบรับได้อย่างไรกัน (บันทึกโดยมุสลิม หะดีษเลขที่ 1015, อัตติรมิซีย์ หะดีษเลขที่ 2989 และอะหมัด หะดีษเลขที่ 8348, เชคอัลบานีย์กล่าวว่าหะดีษนี้หะสัน)
อับดุลลอฮฺ ลูกชายของอิมามอะหมัด ได้กล่าวไว้ในหนังสือ “อัซซุฮดฺ” ของคุณพ่อว่า : บนีอิสรออีลเคยประสบกับภัยพิบัติหนึ่ง พวกเขาจึงออกไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง แล้วอัลลอฮฺ ผู้ทรงเกียรติและสูงส่ง ก็ได้ประทานวะหฺยูแก่นบีของพวกเขาโดยสั่งให้บอกแก่พวกเขาว่า “พวกเจ้าออกไปที่หน้าแผ่นดินด้วยร่างกายที่สกปรก (มีนะญิส) และพวกเจ้าก็ยกมือที่ใช้หลั่งเลือดมายังข้า อีกทั้งพวกเจ้ายังใช้มันเติมเต็มบ้านของตัวเอง (หมายถึง ท้องของตัวเอง) ด้วยสิ่งที่หะรอมด้วย (พวกเจ้ามาขอดุอาอ์เอา) ตอนนี้ตอนที่ความโกรธกริ้วของข้าที่มีต่อพวกเจ้าได้มาถึงจุดสูงสุดอย่างนั้นหรือ? พวกเจ้ามีแต่จะออกห่างจากข้าไปเท่านั้น”
และท่านอบูซัรรฺ (อัลฆิฟารีย์) เคยกล่าวไว้ว่า “ดุอาอ์ที่มาพร้อมกับการทำความดีนั้นเพียงพอแล้ว เฉกเช่นอาหารที่มาพร้อมเกลือก็เพียงพอแล้วเช่นกัน”
——————-
จากหนังสือ “อัดดาอ์ วัดดะวาอ์”
(หรือ “อัลญะวาบุลกาฟีย์ ลิมัน สะอะละ อะนิด ดะวาอิชชาฟีย์”)
โดย อิมามอิบนุก็อยยิม อัลเญาซิยยะฮฺ
