หะดีษเลขที่ 29
การงานที่ทำให้เข้าสวรรค์และห่างไกลจากนรก ประตูทั้งหลายของความดี และการระงับลิ้น
عَنْ مُعَاذٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ : قُلْتُ : يَا رَسُوْلَ اللَّهِ أَخْبِرْنِيْ بِعَمَلٍ يُدْخِلُنِي الجَنَّةَ وَيُبَاعِدُنِي مِنَ النَّارِ، قالَ { لَقَدْ سَأَلْتَ عَنْ عَظِيْمٍ وَإِنَّهُ لَيَسِيْرٌ عَلَى مَنْ يَسَّرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ، تَعْبُدُ اللَّهَ لَا تُشْرِكُ بهِ شَيْئًا، وَتُقِيْمُ الصَّلَاةَ، وَتُؤْتِي الزَّكَاةَ، وَتَصُوْمُ رَمَضَانَ، وَتَحُجُّ البَيْتَ }
ثُمَّ قَالً { أَلَا أَدُلُّكَ عَلَى أَبْوَابِ الخَيْرِ؟ الصَّوْمُ جُنَّةٌ، وَالصَّدَقَةُ تُطْفِيءُ الخَطَيْئَةَ كَمَا يُطْفِئُُ المَاءُ النَّارَ، وَصَلاةُ الرَّجُلِ مِنْ جَوْفِ اللَّيْلِ } ثُمَّ تَلَا { تَتَجَافَى جُنُوْبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ } حَتَّى بَلَغَ { يَعْمَلُونَ }
ثُمَّ قَالَ { أَلَا أُخْبِرُكَ بِرَأْسِ الأَمْرِ وَعَمُوْدِهِ وَذِرْوَةِ سِنَامِهِ؟ } قُلْتُ : بَلَى يَا رَسُوْلَ اللَّهِ، قَالَ { رَأسُ الأمْرِ الإِسْلَامُ، وَعَمُوْدُهُ الصَّلَاةُ، وَذِرْوَةُ سَنَامِهِ الجِهَادُ } ثُمَّ قَالَ { أَلَا أُخْبِرُكَ بِمَلَاكِ ذَلِكَ كُلِّهِ؟ } قُلْتُ : بَلَى يَا رَسُوْلَ اللَّهِ، فَأَخَذَ بِلِسَانِهِ، قَالَ { كُفَّ عَلَيْكَ هَذَا } قُلْتُ : يَا نَبِيَّ اللَّهِ، وَإِنَّا لَمُؤَاخَذُوْنَ بِمَا نَتَكلَّمُ بِهِ؟، فَقَالَ { ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ، وَهَلْ يَكُبُّ النَّاسَ فِي النَّارِ عَلَى وُجُوْهِهِمْ أَوْ عَلَى مَنَاخِرِهم إِلَّا حَصَائِدُ أَلْسِنَتِهِم }
رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ، وَقَالَ : حَدِيْثٌ حَسَنٌ صَحِيْحٌ
จากท่านมุอ๊าซ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ กล่าวว่า : ฉันได้กล่าว (กับท่านเราะสูลุลลอฮฺ) ว่า "ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ โปรดบอกผมถึงการงานหนึ่งที่จะทำให้ผมได้เข้าสวนสวรรค์ และห่างไกลจากไฟนรกด้วยเถิด” ท่านเราะสูลตอบว่า “แท้จริงท่านได้ถามถึงเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก แต่มันจะเป็นเรื่องง่ายดายสำหรับคนที่อัลลอฮฺให้ความง่ายดายแก่เขา นั่นก็คือเจ้า (จะต้อง) อิบาดะฮฺต่ออัลลอฮฺโดยไม่ตั้งภาคีใด ๆ ต่อพระองค์ ท่านดำรงการละหมาด ท่านจ่ายซะกาต ท่านถือศีลอดเดือนเราะมะฎอน และท่านประกอบพิธีหัจญ์ที่บัยตุลลอฮฺ"
จากนั้นท่านเราะสูลก็ได้กล่าวว่า "เอาไหมฉันจะบอกท่านถึงประตูทั้งหลายของความดีงาม? นั่นคือ การถือศีลอดที่เป็นเกราะกำบัง และการบริจาคทานซึ่งสามารลบล้างความชั่วเสมือนน้ำที่ดับไฟได้ และการละหมาดของคน ๆ ในยามค่ำคืน" แล้วท่านก็อ่านอายะฮฺ "สีข้างของพวกเขาเคลื่อนห่างจากที่นอน...." จนถึง "...ในสิ่งที่พวกเขาได้กระทำไว้" (อัสสัจดะฮฺ 32 : 16-17)
หลังจากนั้นท่านเราะสูลก็ได้กล่าวอีกว่า “เอาไหมฉันจะบอกกับท่านถึงหัวหลักของกิจการ เสาหลักของมัน และจุดสูงสุดของมัน?" ท่านมุอ๊าซตอบว่า “แน่นอนครับ ท่านเราะสูลุลลอฮฺ” ท่านเราะสูลก็กล่าวว่า “หัวหลักของกิจการคืออิสลาม เสาหลักของมันคือการละหมาด และจุดสูงสุดของมันคือการญิฮาด”
จากนั้นท่านเราะสูลก็ได้กล่าวว่า “เอาไหมฉันจะบอกกับท่านถึงสิ่งที่คลอคลุมสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด?” ฉัน (มุอ๊าซ) ตอบว่า "แน่นอนครับ ท่านเราะสูลุลลอฮฺ" ท่านเราะสูลก็ได้จับลิ้นของท่านและกล่าวว่า “ท่านจงระงับสิ่งนี้” ฉันก็ถามขึ้นว่า “ท่านนบีของอัลลอฮฺครับ เราจะถูกสอบสวนในสิ่งที่เราพูดด้วยหรือครับ?” ท่านตอบว่า “แม่ของท่านได้สูญเสียท่านไปแล้ว (เป็นคำติติงของชาวอาหรับ ไม่ใช่ดุอาอ์ขอให้ประสบกับความหายนะ) แล้วที่มนุษย์ต้องถูกโยนลงไปในนรกโดยคว่ำหน้าหรือจมูกพวกเขานั้น เป็นเพราะผลจากลิ้นของพวกเขามิใช่หรือ?”
บันทึกโดยอัตติรมิซียฺ (หะดีษเลขที่ 2616) และอัตติรมิซีย์ได้กล่าวว่า : หะดีษหะสันเศาะฮีหฺ
สถานะหะดีษ : หะสันเศาะฮีหฺ
