حَدَّثَنَا حَفْصُ بْنُ عُمَرَ قَالَ : حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ عَنِ الأَسْوَدِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ : أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَرَأَ سُورَةَ النَّجْمِ فَسَجَدَ بِهَا، فَمَا بَقِيَ أَحَدٌ مِنَ الْقَوْمِ إِلاَّ سَجَدَ، فَأَخَذَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ كَفًّا مِنْ حَصًى أَوْ تُرَابٍ، فَرَفَعَهُ إِلَى وَجْهِهِ وَقَالَ : يَكْفِينِي هَذَا، فَلَقَدْ رَأَيْتُهُ بَعْدُ قُتِلَ كَافِرًا
หัฟศฺ บินอุมัร ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ชุอฺบะฮฺได้รายงานแก่พวกเรา จากอบูอิสหาก จากอัลอัสวัด จากท่านอับดุลลอฮฺ (บินมัสอูด) เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ ว่า “ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เคยอ่านสูเราะฮฺอันนัจมฺ แล้วท่านก็สุญูด และไม่มีใครสักคนในหมู่ผู้คน เว้นแต่จะสุญูด (ตามท่านนบี) ด้วย แต่มีชายคนหนึ่งในหมุ่พวกเขาที่กำก้อนกรวดหรือดิน แล้วยกขึ้นมาป้ายที่หน้าของตัวเอง และเขาก็กล่าวว่า ‘แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน’ (ท่านอับดุลลอฮฺกล่าวต่อว่า) ต่อมาฉันก็เห็นเขาถูกสังหารในสภาพที่เป็นผู้ปฏิเสธศรัทธา (กาฟิร)”
