حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ قَالَ : حَدَّثَنَا مُعْتَمِرٌ قَالَ : سَمِعْتُ أَبِي قَالَ : حَدَّثَنِي بَكْرٌ عَنْ أَبِي رَافِعٍ قَالَ : صَلَّيْتُ مَعَ أَبِي هُرَيْرَةَ الْعَتَمَةَ فَقَرَأَ { إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ } فَسَجَدَ، فَقُلْتُ : مَا هَذِهِ؟، قَالَ : سَجَدْتُ بِهَا خَلْفَ أَبِي الْقَاسِمِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَلاَ أَزَالُ أَسْجُدُ فِيهَا حَتَّى أَلْقَاهُ
มุสัดดัดได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า มุอฺตะมิรได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ฉันเคยฟังพ่อของฉันกล่าวว่า บักรฺได้รายงานแก่ฉัน จากท่านอบูรอฟิอฺ กล่าวว่า : ฉันเคยละหมาดอัลอัตมะฮฺ (คือการละหมาดอิชาอ์ในช่วงท้ายของกลางคืน) กับท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ แล้วท่านก็อ่าน “อิซัส สะมาอุน ชักก็อต” (สูเราะฮฺอัลอินชิก็อก) จากนั้นท่านก็สุญูด ฉันจึงถามว่า “นี่คืออะไรหรือ?” ท่านตอบว่า “ฉันเคยสุญูดแบบนี้ (ขณะละหมาด) ด้านหลังท่านอบุลกอสิม (คือนบีมุฮัมหมัด) ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม และฉันจะยังคงสุญูดต่อไปจนกระทั่งฉันได้พบกับท่าน (คือกระทั่งเสียชีวิต)”
