وَقَالَ اللَّيْثُ : حَدَّثَنِي يُونُسُ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ قَالَ : قَالَ سَالِمٌ : كَانَ عَبْدُ اللَّهِ يُصَلِّي عَلَى دَابَّتِهِ مِنَ اللَّيْلِ وَهْوَ مُسَافِرٌ، مَا يُبَالِي حَيْثُ مَا كَانَ وَجْهُهُ، قَالَ ابْنُ عُمَرَ : وَكَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُسَبِّحُ عَلَى الرَّاحِلَةِ قِبَلَ أَىِّ وَجْهٍ تَوَجَّهَ، وَيُوتِرُ عَلَيْهَا، غَيْرَ أَنَّهُ لاَ يُصَلِّي عَلَيْهَا الْمَكْتُوبَةَ
และอัลลัยษฺได้กล่าวว่า ยูนุสได้รายงานแก่ฉัน จากอิบนุชิฮาบกล่าวว่า สาลิมได้กล่าวว่า : ท่านอับดุลลอฮฺเคยละหมาดบนสัตว์พาหนะของท่าน ในช่วงเวลากลางคืนขณะที่ท่านเดินทาง โดยที่ท่านมิได้สนใจว่าจะหันหน้าไปทางไหน ท่านอิบนุอุมัรได้กล่าวว่า “และท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เคยทำการตัสบีหฺ (คือ ละหมาด) บนสัตว์พาหนะของท่าน โดยหันหน้าไปทางทิศที่สัตว์พาหนะหันไป และท่านก็เคยละหมาดวิตรฺบนมันด้วย แต่ท่านไม่เคยละหมาดบนมันสำหรับการละหมาดภาคบังคับ (ฟัรฎู)”
