حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ قَالَ : حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنْ عِيسَى بْنِ حَفْصِ بْنِ عَاصِمٍ قَالَ : حَدَّثَنِي أَبِي أَنَّهُ سَمِعَ ابْنَ عُمَرَ يَقُولُ : صَحِبْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَكَانَ لاَ يَزِيدُ فِي السَّفَرِ عَلَى رَكْعَتَيْنِ، وَأَبَا بَكْرٍ وَعُمَرَ وَعُثْمَانَ كَذَلِكَ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ
มุสัดดัดได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ยะหฺยาได้รายงานแก่พวกเรา จากอีซา บินหัฟศฺ บินอาศิม กล่าวว่า พ่อของฉันได้รายงานแก่พวกเราว่า ท่านเคยฟังท่านอิบนุอุมัรกล่าวว่า “ฉันได้เป็นเพื่อนกับท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ในการเดินทางหนึ่ง และท่านมิได้เพิ่มการละหมาดมากไปกว่า 2 ร็อกอะฮฺเลย ท่านอบูบักรฺ ท่านอุมัร และท่านอุษมาน ก็เช่นกัน เราะฎิยัลลอฮุอันฮุม”
