حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ حَدَّثَنَا ابْنُ فُضَيْلٍ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ عَنْ عَلْقَمَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ : كُنْتُ أُسَلِّمُ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ فِي الصَّلاَةِ فَيَرُدُّ عَلَىَّ، فَلَمَّا رَجَعْنَا سَلَّمْتُ عَلَيْهِ فَلَمْ يَرُدَّ عَلَىَّ وَقَالَ { إِنَّ فِي الصَّلاَةِ شُغْلاً }
อับดุลลอฮฺ บินอบูชัยบะฮฺ ได้รายงานแก่พวกเราว่า อิบนุฟุฎ็อยลฺได้รายงานแก่พวกเรา จากอัลอะอฺมัช จากอิบรอฮีม จากอัลเกาะมะฮฺ จากท่านอับดุลลอฮฺ กล่าวว่า : ฉันเคยให้สลามแก่ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ขณะที่ท่านกำลังละหมาด และท่านก็ตอบรับสลามฉัน แต่เมื่อพวกเรากลับมา (จากอันนะญาชีย์) ฉันก็ได้ให้สลามแก่ท่าน (ขณะกำลังละหมาดอีกครั้ง) แต่ท่านไม่ตอบรับ และท่านได้กล่าว (หลังละหมาดเสร็จแล้ว) ว่า “แท้จริงในการละหมาดนั้นมีงานยุ่ง (หรือ ภารกิจที่ต้องทำ)”