حَدَّثَنَا إِسْحَاقُ أَخْبَرَنَا يَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ قَالَ : حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ صَالِحٍ عَنْ ابْنِ شِهَابٍ قَالَ : أَخْبَرَنِي سَعِيدُ بْنُ الْمُسَيَّبِ عَنْ أَبِيهِ أَنَّهُ أَخْبَرَهُ : أَنَّهُ لَمَّا حَضَرَتْ أَبَا طَالِبٍ الْوَفَاةُ جَاءَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَوَجَدَ عِنْدَهُ أَبَا جَهْلِ بْنَ هِشَامٍ وَعَبْدَ اللَّهِ بْنَ أَبِي أُمَيَّةَ بْنِ الْمُغِيرَةِ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِأَبِي طَالِبٍ ”يَا عَمِّ قُلْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ كَلِمَةً أَشْهَدُ لَكَ بِهَا عِنْدَ اللَّهِ” فَقَالَ أَبُو جَهْلٍ وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَبِي أُمَيَّةَ : يَا أَبَا طَالِبٍ أَتَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ؟، فَلَمْ يَزَلْ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَعْرِضُهَا عَلَيْهِ وَيَعُودَانِ بِتِلْكَ الْمَقَالَةِ حَتَّى قَالَ أَبُو طَالِبٍ آخِرَ مَا كَلَّمَهُمْ هُوَ عَلَى مِلَّةِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ وَأَبَى أَنْ يَقُولَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ “أَمَا وَاللَّهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ مَا لَمْ أُنْهَ عَنْكَ” فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى فِيهِ { مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَى مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ } الْآيَةَ
อิสหากได้รายงานแก่พวกเราว่า ยะอฺกูบ บินอิบรอฮีม ได้บอกเล่าแก่พวกเราโดยกล่าวว่า พ่อของฉันได้รายงานแก่ฉัน จากศอลิหฺ จากอิบนุชิฮาบ ซึ่งกล่าวว่า สะอีด บินอัลมุสัยยับ ได้บอกเล่าให้กับฉัน จากพ่อของเขา ว่าคุณพ่อได้บอกเล่ากับเขาว่า : ขณะที่อบูฏอลิบใกล้เสียชีวิต ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ไปเยี่ยมเขา และพบว่าอบูญะฮลฺและอับดุลลอฮฺ บินอบีอุมัยยะฮฺ บินอัลมุฆีเราะฮฺ อยู่กับเขาด้วย ซึ่งท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ได้กล่าวกับอบูฏอลิบว่า “คุณลุงครับ กล่าว ‘ลาอิลาฮะ อิลลัลลอฮฺ’ (ปฏิญาณตนว่า ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮฺ) ถ้อยคำที่ผมจะได้เป็นพยานให้กับท่าน ณ ที่อัลลอฮฺเถิด” แต่อบูญะฮลฺ (บินฮิชาม) และอับดุลลอฮฺ บินอบีอุมัยยะฮฺ กลับพูดว่า “อบูฏอลิบ ท่านจะหันหลังให้กับศาสนาของอับดุลมุฏเฏาะลิบหรือ?” ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ยังคงพยายามแนะนำให้อบูฏอลิบกล่าวถ้อยคำดังกล่าว จนกระทั่งอบูฏอลิบได้กล่าวคำพูดสุดท้ายด้วยถ้อยคำตามที่พวกเขาได้ทักท้วง เขายังคงอยู่บนศาสนาของอับดุลมุฏเฏาะลิบ และปฏิเสธที่จะกล่าวว่า ‘ลาอิลาฮะ อิลลัลลอฮฺ’ ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม จึงได้กล่าวว่า “ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ ฉันจะขออภัยโทษต่ออัลลอฮฺให้กับท่านตราบใดที่ฉันไม่ถูกห้าม” แล้วอัลลอฮฺ ตะอาลา ก็ได้ประทานอายะฮฺลงมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ นั่นคืออายะฮฺ “ไม่ใช่หน้าที่ของนบีและบรรดาผู้ศรัทธาที่จะขออภัยโทษให้กับผู้ตั้งภาคีทั้งหลาย แม้ว่าพวกเขาจะเป็นญาติที่ใกล้ชิดก็ตาม หลังจากเป็นที่ชัดเจนแก่พวกเขาแล้วว่า แท้จริงคนเหล่านั้นคือชาวนรก” (อัตเตาบะฮฺ 9 : 113)