وَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ شَبِيبٍ : حَدَّثَنَا أَبِي عَنْ يُونُسَ عَنْ ابْنِ شِهَابٍ قَالَ : حَدَّثَنِي حَمْزَةُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ قَالَ : كَانَتْ الْكِلَابُ تَبُولُ وَتُقْبِلُ وَتُدْبِرُ فِي الْمَسْجِدِ فِي زَمَانِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَلَمْ يَكُونُوا يَرُشُّونَ شَيْئًا مِنْ ذَلِكَ
และอะหมัด บินชะบีบ ได้กล่าวว่า พ่อของฉันได้รายงานแก่พวกเรา จากยูนุส จากอิบนุชิฮาบ ซึ่งกล่าวว่า หัมซะฮฺ บินอับดุลลอฮฺ ได้รายงานแก่ฉัน จากพ่อของเขา (คือ ท่านอิบนุอุมัร) ซึ่งได้กล่าวว่า “ในยุคของท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม นั้น มีสุนัขที่ฉี่และเข้าออกมัสญิด แต่บรรดาเศาะหาบะฮฺก็มิได้ล้างมันด้วยอะไรทั้งสิ้น”
