حَدَّثَنَا أَبُو الْيَمَانِ أَخْبَرَنَا شُعَيْبٌ عَنْ الزُّهْرِيِّ قَالَ : أَخْبَرَنِي حُمَيْدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، أَنَّ أَبَا هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ : بَيْنَمَا نَحْنُ جُلُوسٌ عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، إِذْ جَاءَهُ رَجُلٌ فَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ هَلَكْتُ، قَالَ “مَا لَكَ؟” قَالَ : وَقَعْتُ عَلَى امْرَأَتِي وَأَنَا صَائِمٌ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ “هَلْ تَجِدُ رَقَبَةً تُعْتِقُهَا” قَالَ : لَا، قَالَ “فَهَلْ تَسْتَطِيعُ أَنْ تَصُومَ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ؟” قَالَ : لَا، فَقَالَ “فَهَلْ تَجِدُ إِطْعَامَ سِتِّينَ مِسْكِينًا؟” قَالَ : لَا، قَالَ : فَمَكَثَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَبَيْنَا نَحْنُ عَلَى ذَلِكَ أُتِيَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِعَرَقٍ فِيهَا تَمْرٌ وَالْعَرَقُ الْمِكْتَلُ، قَالَ “أَيْنَ السَّائِلُ؟” فَقَالَ : أَنَا، قَالَ “خُذْهَا فَتَصَدَّقْ بِهِ” فَقَالَ الرَّجُلُ : أَعَلَى أَفْقَرَ مِنِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ فَوَاللَّهِ مَا بَيْنَ لَابَتَيْهَا – يُرِيدُ الْحَرَّتَيْنِ - أَهْلُ بَيْتٍ أَفْقَرُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي، فَضَحِكَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَتَّى بَدَتْ أَنْيَابُهُ، ثُمَّ قَالَ “أَطْعِمْهُ أَهْلَكَ”
อบุลยะมานได้รายงานแก่พวกเราว่า ชุอัยบฺได้บอกเล่าแก่พวกเรา จากอัซซุฮฺรีย์ ซึ่งกล่าวว่า : หุมัยดฺ บินอับดุรเราะหฺมานได้บอกเล่ากับฉันว่า ท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ ได้กล่าวว่า : ขณะที่เรากำลังนั่งอยู่กับท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ชายคนหนึ่งได้มาหาท่านและกล่าวว่า “โอ้ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ผมหายนะแล้ว” ท่านนบีถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกับท่าน?” เขาตอบว่า “ผมร่วมหลับนอนกับภรรยา ทั้ง ๆ ที่ผมถือศีลอด” ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม จึงถามว่า “ท่านมีทาสให้ปลดปล่อยไหม?” เขาตอบว่า “ไม่มีครับ” ท่านเราะสูลถามต่อว่า “แล้วท่านสามารถถือศีลอดเป็นเวลา 2 เดือน ติดต่อกันได้ไหม?” เขาตอบว่า “ไม่ได้ครับ” ท่านเราะสูลถามต่ออีกว่า “แล้วท่านมีอาหารเลี้ยงคนยากจน 60 คนไหม?” เขาตอบว่า “ไม่มีครับ” ท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺเล่าต่อว่า : ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม นิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วขณะที่เรากำลังนั่งอยู่อย่างนั้น ภาชนะใบหนึ่งที่เต็มไปด้วยผลอินทผลัมก็ถูกนำมาให้กับท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ท่านกล่าวว่า “คนที่ถามเมื่อกี้อยู่ไหน?” เขาตอบว่า “ครับผม” ท่านนบีก็กล่าวว่า “เอาอินทผลัมนี้ไปบริจาคนะ” ชายคนนั้นกล่าวว่า “ให้กับคนที่ยากจนกว่าผมหรือครับ โอ้ท่านเราะสูลุลลอฮฺ? ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ ไม่มีครอบครัวไหนที่อาศัยอยู่ระหว่างภูเขา 2 ลูกนี้ (หมายถึง อาศัยอยู่ในเมืองมะดีนะฮฺ) ที่จะยากจนไปกว่าครอบครัวผมอีกแล้วครับ” ท่านนบีก็หัวเราะ กระทั่งเห็นฟันกรามของท่าน แล้วท่านก็กล่าวว่า “เอาไปให้ครอบครัวของท่านเถิด”
