حَدَّثَنَا أَبُو الْوَلِيدِ قَالَ : حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُنْكَدِرِ قَالَ : سَمِعْتُ جَابِرًا يَقُولُ : جَاءَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَعُودُنِي وَأَنَا مَرِيضٌ لَا أَعْقِلُ، فَتَوَضَّأَ وَصَبَّ عَلَيَّ مِنْ وَضُوئِهِ فَعَقَلْتُ، فَقُلْتُ : يَا رَسُولَ اللَّهِ لِمَنْ الْمِيرَاثُ؟ إِنَّمَا يَرِثُنِي كَلَالَةٌ، فَنَزَلَتْ آيَةُ الْفَرَائِضِ
อบุลวะลีดได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ชุอฺบะฮฺได้รายงานแก่พวกเรา จากมุฮัมหมัด บินอัลมุนกะดิร กล่าวว่า ฉันเคยฟังท่านญาบิรกล่าวว่า : ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้มาเยี่ยมฉันขณะที่ฉันป่วยไม่มีสติ ท่านได้อาบน้ำละหมาดและพรมน้ำละหมาดของท่านใส่ฉัน ฉันจึงรู้สึกตัวขึ้นมา และฉันก็ได้ถามว่า “ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ มรดกนั้นเป็นของใครบ้างครับ? เพราะผมมีเพียงกะลาละฮฺ (คนที่ไม่ใช่พ่อแม่และลูก) เท่านั้นที่รับมรดกของผมได้” แล้วอายะฮฺเกี่ยวกับการแบ่งมรดกก็ถูกประทานลงมา
