حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سَلَامٍ قَالَ : أَخْبَرَنَا عَبْدَةُ عَنْ هِشَامٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ : كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا أَمَرَهُمْ أَمَرَهُمْ مِنْ الْأَعْمَالِ بِمَا يُطِيقُونَ، قَالُوا : إِنَّا لَسْنَا كَهَيْئَتِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ قَدْ غَفَرَ لَكَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ، فَيَغْضَبُ حَتَّى يُعْرَفَ الْغَضَبُ فِي وَجْهِهِ، ثُمَّ يَقُولُ { إِنَّ أَتْقَاكُمْ وَأَعْلَمَكُمْ بِاللَّهِ أَنَا }
มุฮัมหมัด บินสลาม ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อับดะฮฺได้บอกเล่าแก่พวกเรา จากฮิชาม จากพ่อของเขา จากท่านหญิงอาอิชะฮฺซึ่งกล่าวว่า : เมื่อท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม สั่งใช้พวกเขา (บรรดาเศาะหาบะฮฺ) ท่านจะสั่งใช้ให้พวกเขาทำในสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้ แต่พวกเขากลับพูดว่า “พวกเราไม่เหมือนกับท่าน โอ้ท่านเราะสูลุลลอฮฺ แท้จริงอัลลอฮฺทรงอภัยโทษให้กับความผิดของท่านทั้งที่ผ่านมาแล้วและที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง” ท่านเราะสูลไม่พอใจมากจนสามารถรับรู้ถึงความไม่พอใจได้จากสีหน้าของท่าน แล้วท่านก็กล่าวว่า “แท้จริงผู้ที่ยำเกรงที่สุดและรู้ดีที่สุดเกี่ยวกับอัลลอฮฺในหมู่พวกท่านก็คือฉัน”
