حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ : أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ قَالَ : أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ عَنْ هَمَّامِ بْنِ مُنَبِّهٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ : عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ { كُلُّ كَلْمٍ يُكْلَمُهُ الْمُسْلِمُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، يَكُونُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَهَيْئَتِهَا إِذْ طُعِنَتْ، تَفَجَّرُ دَمًا اللَّوْنُ لَوْنُ الدَّمِ وَالْعَرْفُ عَرْفُ الْمِسْكِ }
อะหมัด บินมุฮัมหมัด ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อับดุลลอฮฺได้บอกเล่าแก่พวกเราโดยกล่าวว่า มะอฺมัรได้บอกเล่าแก่พวกเรา จากฮัมมาม บินมุนับบิฮ จากท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ : จากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้กล่าวว่า “ทุก ๆ บาดแผลที่ประสบกับมุสลิมคนหนึ่งในหนทางของอัลลอฮฺ ในวันกิยามะฮฺ บาดแผลนั้นจะมีสภาพเหมือนตอนที่มันเกิดขึ้น (ในโลกดุนยา) โดยไหลออกมาเป็นสีเลือด แต่กลิ่นหอมเหมือนกลิ่นชะมดเชียง”