حَدَّثَنَا مُحَمَّدٌ يَعْنِي ابْنَ سَلَامٍ قَالَ : أَخْبَرَنَا سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ عَنْ أَبِي حَازِمٍ سَمِعَ سَهْلَ بْنَ سَعْدٍ السَّاعِدِيَّ، وَسَأَلَهُ النَّاسُ وَمَا بَيْنِي وَبَيْنَهُ أَحَدٌ بِأَيِّ شَيْءٍ دُووِيَ جُرْحُ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ : مَا بَقِيَ أَحَدٌ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي، كَانَ عَلِيٌّ يَجِيءُ بِتُرْسِهِ فِيهِ مَاءٌ، وَفَاطِمَةُ تَغْسِلُ عَنْ وَجْهِهِ الدَّمَ، فَأُخِذَ حَصِيرٌ فَأُحْرِقَ فَحُشِيَ بِهِ جُرْحُهُ
มุฮัมหมัด หมายถึง อิบนุสะลาม ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า สุฟยาน บินอุยัยนะฮฺ ได้บอกเล่าแก่พวกเรา จากอบูฮาซิมว่า เขาเคยฟังท่านสะฮลฺ บินสะอดฺ อัสสาอิดีย์ ถูกถามเกี่ยวกับสิ่งที่ใช้รักษาบาดแผลของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม โดยที่ไม่มีใครอยู่ระหว่างฉันกับท่านเลย ซึ่งท่านก็ได้กล่าวว่า “ไม่มีใคร (เศาะหาบะฮฺ) คนใดที่ยังมีชีวิตอยู่ที่รู้เรื่องนี้มากกว่าฉัน ท่านอลีเคยนำโล่ของท่านซึ่งมีน้ำอยู่ด้วยมาให้ และท่านหญิงฟาฏิมะฮฺก็ล้างเลือดออกจากใบหน้าของท่านนบี แล้วเสื้อก็ถูกนำมาเผา แล้วก็ประคบลงไปที่บาดแผลของท่าน”
