حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ رَبِيعَةَ بْنِ أَبِي عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ يَزِيدَ مَوْلَى الْمُنْبَعِثِ عَنْ زَيْدِ بْنِ خَالِدٍ الْجُهَنِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ : أَنَّ رَجُلًا سَأَلَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنْ اللُّقَطَةِ، قَالَ { عَرِّفْهَا سَنَةً ثُمَّ اعْرِفْ وِكَاءَهَا وَعِفَاصَهَا ثُمَّ اسْتَنْفِقْ بِهَا، فَإِنْ جَاءَ رَبُّهَا فَأَدِّهَا إِلَيْهِ } قَالُوا : يَا رَسُولَ اللَّهِ فَضَالَّةُ الْغَنَمِ؟، قَالَ { خُذْهَا فَإِنَّمَا هِيَ لَكَ أَوْ لِأَخِيكَ أَوْ لِلذِّئْبِ } قَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ فَضَالَّةُ الْإِبِلِ؟، قَالَ : فَغَضِبَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَتَّى احْمَرَّتْ وَجْنَتَاهُ أَوْ احْمَرَّ وَجْهُهُ، ثُمَّ قَالَ { مَا لَكَ وَلَهَا، مَعَهَا حِذَاؤُهَا وَسِقَاؤُهَا حَتَّى يَلْقَاهَا رَبُّهَا }
กุตัยบะฮฺ บินสะอีด ได้รายงานแก่พวกเราว่า อิสมาอีล บินญะอฺฟัร ได้รายงานแก่พวกเรา จากเราะบีอะฮฺ บินอบีอับดุรเราะหฺมาน จากยะซีด อดีตทาสรับใช้ของอัลมุนบะอิษ จากท่านซัยดฺ บินคอลิด อัลญุฮะนีย์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ ว่า : ชายคนหนึ่งได้ถามท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เกี่ยวกับของที่ตกหล่นหาย ท่านนบีกล่าวว่า “จงแจ้งประกาศเป็นเวลา 1 ปี จากนั้นจงบอกลักษณะเชือกผูกและฝาปิดของมัน และหลังจากนั้น (ถ้ายังหาเจ้าของไม่เจอ) ก็จงใช้งานมันเถิด และถ้าเจ้าของมาหา ก็จงคืนมันให้กับเขา” บรรดาเศาะหาบะฮฺถามว่า “ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ แล้วถ้าเป็นแกะที่หลงทางละครับ?” ท่านตอบว่า “จงจับมันไว้ เพราะมันเป็นของท่าน หรือของพี่น้องท่าน หรือ (เป็นอาหาร) ของหมาป่า” เมื่อชายคนนั้นถามว่า “แล้วถ้าเป็นอูฐที่หลงทางละครับ?” ผู้รายงานกล่าวว่า : ท่านนบีก็โมโหกระทั่งแก้มทั้ง 2 ข้างหรือใบหน้าของท่านแดงก่ำ แล้วท่านก็กล่าวว่า “แล้วท่านไปยุ่งอะไรกับมันล่ะ? มันมีกีบเท้าและน้ำ (ในท้อง) ของมันเอง ปล่อยมันไป จนกว่าเจ้าของมันจะมาเจอ”
