حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ : حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ هِشَامٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ : أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ أَبِي حُبَيْشٍ كَانَتْ تُسْتَحَاضُ، فَسَأَلَتْ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ { ذَلِكِ عِرْقٌ وَلَيْسَتْ بِالْحَيْضَةِ فَإِذَا أَقْبَلَتْ الْحَيْضَةُ فَدَعِي الصَّلَاةَ وَإِذَا أَدْبَرَتْ فَاغْتَسِلِي وَصَلِّي }
อับดุลลอฮฺ บินมุฮัมหมัด ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า สุฟยานได้รายงานแก่พวกเรา จากฮิชาม จากพ่อของเขา จากท่านหญิงอาอิชะฮฺ ว่า : ฟาฏิมะฮฺ บินติอบีหุบัยชฺ มีเลือดอิสติหาเฎาะฮฺ (เลือดเสีย) ฉันจึงถามท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม และท่านได้กล่าวว่า “นั่นคือเลือดที่มาจากหลอดเลือด (ที่มีบาดแผล) และไม่ใช่เลือดประจำเดือน ถ้าเลือดประจำเดือนของเธอมา เธอก็สามารถทิ้งการละหมาดได้ และเมื่อมันหมดลงแล้ว เธอก็จงล้างมันออกไป จากนั้นก็ละหมาดเถิด”
