حَدَّثَنَا أَحْمَدُ ابْنُ أَبِي رَجَاءٍ قَالَ : حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ قَالَ : سَمِعْتُ هِشَامَ بْنَ عُرْوَةَ قَالَ : أَخْبَرَنِي أَبِي عَنْ عَائِشَةَ : أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ أَبِي حُبَيْشٍ سَأَلَتْ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَتْ : إِنِّي أُسْتَحَاضُ فَلَا أَطْهُرُ أَفَأَدَعُ الصَّلَاةَ؟، فَقَالَ { لَا إِنَّ ذَلِكِ عِرْقٌ وَلَكِنْ دَعِي الصَّلَاةَ قَدْرَ الْأَيَّامِ الَّتِي كُنْتِ تَحِيضِينَ فِيهَا ثُمَّ اغْتَسِلِي وَصَلِّي }
อะหมัด บินอบูเราะญาอ์ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อบูอุสามะฮฺได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ฉันเคยฟังฮิชาม บินอุรวะฮฺ กล่าวว่า พ่อของฉันได้บอกเล่าแก่ฉัน จากท่านหญิงอาอิชะฮฺ ว่า : ฟาฏิมะฮฺ บินติอบีหุบัยชฺ ได้ถามท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม โดยกล่าวว่า “ฉันมีเลือดอิสติหาเฎาะฮฺ แล้วฉันก็ไม่สะอาด ฉันสามารถทิ้งการละหมาดได้ไหมคะ?” ท่านนบีก็กล่าวว่า “ไม่ได้ นั่นคือเลือดที่มาจากหลอดเลือด (ที่มีบาดแผล) แต่เธอจงละทิ้งการละหมาดตามจำนวนวันที่เธอเคยมาประจำเดือน จากนั้นเธอก็จงอาบน้ำและละหมาดเถิด”
