حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ حَفْصٍ قَالَ : حَدَّثَنَا أَبِي قَالَ : حَدَّثَنَا الْأَعْمَشُ قَالَ : سَمِعْتُ شَقِيقَ بْنَ سَلَمَةَ قَالَ : كُنْتُ عِنْدَ عَبْدِ اللَّهِ وَأَبِي مُوسَى فَقَالَ لَهُ أَبُو مُوسَى : أَرَأَيْتَ يَا أَبَا عَبْدِ الرَّحْمَنِ إِذَا أَجْنَبَ فَلَمْ يَجِدْ مَاءً كَيْفَ يَصْنَعُ؟، فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ : لَا يُصَلِّي حَتَّى يَجِدَ الْمَاءَ، فَقَالَ أَبُو مُوسَى : فَكَيْفَ تَصْنَعُ بِقَوْلِ عَمَّارٍ حِينَ قَالَ لَهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ { كَانَ يَكْفِيكَ } ؟، قَالَ : أَلَمْ تَرَ عُمَرَ لَمْ يَقْنَعْ بِذَلِكَ؟، فَقَالَ أَبُو مُوسَى : فَدَعْنَا مِنْ قَوْلِ عَمَّارٍ كَيْفَ تَصْنَعُ بِهَذِهِ الْآيَةِ؟، فَمَا دَرَى عَبْدُ اللَّهِ مَا يَقُولُ، فَقَالَ : إِنَّا لَوْ رَخَّصْنَا لَهُمْ فِي هَذَا لَأَوْشَكَ إِذَا بَرَدَ عَلَى أَحَدِهِمْ الْمَاءُ أَنْ يَدَعَهُ وَيَتَيَمَّمَ
فَقُلْتُ لِشَقِيقٍ : فَإِنَّمَا كَرِهَ عَبْدُ اللَّهِ لِهَذَا؟، قَالَ : نَعَمْ
อุมัร บินหัฟศฺ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า พ่อของฉันได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อัลอะอฺมัชได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ฉันเคยฟังชะกีก บินสะละมะฮฺ กล่าวว่า : ฉันเคยอยู่กับท่านอับดุลลอฮฺและท่านอบูมูซา แล้วท่านอบูมูซาก็กล่าวกับท่านอับดุลลอฮฺว่า “ท่านคิดเห็นอย่างไร โอ้อบูอับดุรเราะหฺมาน หากคน ๆ หนึ่งมีญะนาบะฮฺแล้วไม่เจอน้ำ (ให้อาบน้ำญะนาบะฮฺ) เขาควรทำอย่างไร?” ท่านอับดุลลอฮฺก็ตอบว่า “เขาไม่ต้องละหมาด จนกว่าจะเจอน้ำ” ท่านอบูมูซาจึงถามว่า “แล้วท่านจะทำอย่างไรกับคำพูดของท่านอัมมาร เมื่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้กล่าวกับท่านว่า ‘มัน (การทำตะยัมมุม) เพียงพอกับท่านแล้ว’?” ท่านอับดุลลอฮฺตอบว่า “ท่านไม่เห็นหรือว่าท่านอุมัรไม่ได้ยอมรับความเห็นนั้น?” ท่านอบูมูซาก็กล่าวว่า “ถ้าเราทิ้งคำพูดของท่านอัมมาร แล้วท่านจะทำอย่างไรกับอายะฮฺนี้?” (หมายถึง อัลมาอิดะฮฺ 5 : 6) ท่านอับดุลลอฮฺไม่รู้ว่าท่านจะพูดอะไร (คือ ท่านเงียบไปครู่หนึ่ง) แล้วท่านก็กล่าวว่า “ถ้าเราให้การผ่อนปรนแแก่พวกเขาในเรื่องนี้ เกรงว่าเมื่อคนหนึ่งคนใดในหมู่พวกเขารู้สึกหนาวเย็นกับน้ำ เขาก็จะไม่ยอมใช้น้ำและทำตะยัมมุมแทน”
ฉัน (อัลอะอฺมัช) กล่าวกับชะกีกว่า “ท่านอับดุลลอฮฺไม่พอใจเพราะสิ่งนี้เองหรือครับ?” เขาตอบบว่า “ใช่แล้ว”
