حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ يُوسُفَ قَالَ : أَخْبَرَنَا مَالِكٌ عَنْ صَالِحِ بْنِ كَيْسَانَ عَنْ عُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْرِ عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ الْمُؤْمِنِينَ قَالَتْ : فَرَضَ اللَّهُ الصَّلَاةَ حِينَ فَرَضَهَا رَكْعَتَيْنِ رَكْعَتَيْنِ فِي الْحَضَرِ وَالسَّفَرِ فَأُقِرَّتْ صَلَاةُ السَّفَرِ وَزِيدَ فِي صَلَاةِ الْحَضَرِ
อับดุลลอฮฺ บินยูสุฟ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า มาลิกได้บอกเล่าแก่พวกเรา จากศอลิหฺ บินกัยสาน จากอุรวะฮฺ บินอัซซุบัยรฺ จากท่านหญิงอาอิชะฮฺ อุมมุลมุอ์มินีน กล่าวว่า “อัลลอฮฺทรงกำหนดให้การละหมาดเป็นหน้าที่บังคับ (ฟัรฎู) โดยกำหนดให้มันเป็น 2 ร็อกอะฮฺ 2 ร็อกอะฮฺ ทั้งในขณะอยู่กับที่และในการเดินทาง แล้วมันก็ได้รับยืนยันเช่นนั้นสำหรับการละหมาดเดินทาง แต่เพิ่มเติมในส่วนของการละหมาดขณะอยู่กับที่ (ไม่ได้เดินทางไกล)”
