وَقَالَ إِبْرَاهِيمُ عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ بْنِ صُهَيْبٍ عَنْ أَنَسٍ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ : أُتِيَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِمَالٍ مِنَ الْبَحْرَيْنِ، فَقَالَ { انْثُرُوهُ فِي الْمَسْجِدِ } وَكَانَ أَكْثَرَ مَالٍ أُتِيَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَخَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِلَى الصَّلاَةِ وَلَمْ يَلْتَفِتْ إِلَيْهِ، فَلَمَّا قَضَى الصَّلاَةَ جَاءَ فَجَلَسَ إِلَيْهِ، فَمَا كَانَ يَرَى أَحَدًا إِلاَّ أَعْطَاهُ، إِذْ جَاءَهُ الْعَبَّاسُ فَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَعْطِنِي فَإِنِّي فَادَيْتُ نَفْسِي وَفَادَيْتُ عَقِيلاً، فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ { خُذْ } فَحَثَا فِي ثَوْبِهِ، ثُمَّ ذَهَبَ يُقِلُّهُ فَلَمْ يَسْتَطِعْ، فَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ، أُؤْمُرْ بَعْضَهُمْ يَرْفَعُهُ إِلَىَّ؟، قَالَ { لاَ } قَالَ : فَارْفَعْهُ أَنْتَ عَلَىَّ، قَالَ { لاَ } فَنَثَرَ مِنْهُ، ثُمَّ ذَهَبَ يُقِلُّهُ، فَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ، أُؤْمُرْ بَعْضَهُمْ يَرْفَعْهُ عَلَىَّ؟، قَالَ { لاَ } قَالَ : فَارْفَعْهُ أَنْتَ عَلَىَّ، قَالَ { لاَ } فَنَثَرَ مِنْهُ، ثُمَّ احْتَمَلَهُ فَأَلْقَاهُ عَلَى كَاهِلِهِ ثُمَّ انْطَلَقَ، فَمَا زَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُتْبِعُهُ بَصَرَهُ حَتَّى خَفِيَ عَلَيْنَا، عَجَبًا مِنْ حِرْصِهِ، فَمَا قَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَثَمَّ مِنْهَا دِرْهَمٌ
และอิบรอฮีมได้กล่าวรายงาน จากอับดุลอะซีซ บินศุฮัยบฺ จากท่านอนัส เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ กล่าวว่า : มีทรัพย์สมบัติจากบาห์เรนถูกนำมามอบให้กับท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ท่านก็ได้กล่าวว่า “วางมันไว้ที่มัสญิด” และนั่นคือทรัพย์สมบัติที่มากที่สุดที่เคยถูกนำมาให้ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม แล้วท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ออกมาละหมาดโดยมิได้มองไปที่ทรัพย์สมบัตินั้นเลย เมื่อละหมาดเสร็จแล้ว ท่านก็เข้าไปนั่งใกล้ ๆ มัน แล้วท่านก็มอบ (บางส่วนของ) มันให้กับใครก็ตามที่ท่านพบเห็น เมื่ออัลอับบาส (คุณอาของท่านนบี) มาถึง ท่านก็กล่าวว่า “โอ้ท่านเราะสูลุลลอฮฺ มอบมันให้กับฉันเถิด เพราะฉันเพิ่งไถ่ตัวของฉันเอง และเพิ่งไถ่ตัวอะกีลด้วย (คือ ลูกชายของอบูฏอลิบ ซึ่งถูกจับเป็นเชลยศึกในสงครามบัดรฺ)” ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ได้กล่าวกับอัลอับบาสว่า “เอาไปเลย” อัลอับบาสหยิบมันใส่เข้าไปในเสื้อผ้าของท่าน จากนั้นก็ยกขึ้นแต่ทำไม่ได้ (เพราะหนักเกินไป) อัลอับบาสจึงกล่าวว่า “โอ้ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ท่านช่วยสั่งให้พวกเขาบางคนยกมันขึ้นบนตัวฉันได้ไหม?” ท่านนบีตอบว่า “ไม่” อัลอับบาสจึงกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น ตัวท่านเองช่วยยกมันขึ้นบนตัวฉันได้ไหม?” ท่านนบีก็ตอบว่า “ไม่” จากนั้นอัลอับบาสก็ (พยายาม) ยกมันขึ้นอีกครั้ง (แต่ทำไม่ได้) จึงได้กล่าวว่า “โอ้ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ท่านช่วยสั่งให้พวกเขาบางคนยกมันขึ้นบนตัวฉันได้ไหม?” ท่านนบีตอบว่า “ไม่” อัลอับบาสจึงกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น ตัวท่านเองช่วยยกมันขึ้นบนตัวฉันได้ไหม?” ท่านนบีก็ตอบว่า “ไม่” อัลอับบาสจึงวางบางส่วนลง จากนั้นก็ยกขึ้นมาวางบนหลังคอ แล้วก็เดินจากไป ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม มองดูอัลอับบาสกระทั่งเขาหายไป เพราะท่านประหลาดใจกับความมุ่งมั่นของเขา แล้วท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ลุกขึ้น (จากตรงนั้น) เมื่อไม่เหลือทรัพย์สมบัติใด ๆ อีกแม้แต่ดิรฮัมเดียว
