حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ عُفَيْرٍ قَالَ : حَدَّثَنِي اللَّيْثُ قَالَ : حَدَّثَنِي عُقَيْلٌ عَنْ ابْنِ شِهَابٍ قَالَ : أَخْبَرَنِي مَحْمُودُ بْنُ الرَّبِيعِ الْأَنْصَارِيُّ : أَنَّ عِتْبَانَ بْنَ مَالِكٍ وَهُوَ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِمَّنْ شَهِدَ بَدْرًا مِنْ الْأَنْصَارِ أَنَّهُ أَتَى رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ قَدْ أَنْكَرْتُ بَصَرِي وَأَنَا أُصَلِّي لِقَوْمِي، فَإِذَا كَانَتْ الْأَمْطَارُ سَالَ الْوَادِي الَّذِي بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ لَمْ أَسْتَطِعْ أَنْ آتِيَ مَسْجِدَهُمْ فَأُصَلِّيَ بِهِمْ، وَوَدِدْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَنَّكَ تَأْتِينِي فَتُصَلِّيَ فِي بَيْتِي فَأَتَّخِذَهُ مُصَلًّى، قَالَ : فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ { سَأَفْعَلُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ }
قَالَ عِتْبَانُ : فَغَدَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَأَبُو بَكْرٍ حِينَ ارْتَفَعَ النَّهَارُ، فَاسْتَأْذَنَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَأَذِنْتُ لَهُ فَلَمْ يَجْلِسْ حَتَّى دَخَلَ الْبَيْتَ، ثُمَّ قَالَ { أَيْنَ تُحِبُّ أَنْ أُصَلِّيَ مِنْ بَيْتِكَ؟ } قَالَ فَأَشَرْتُ لَهُ إِلَى نَاحِيَةٍ مِنْ الْبَيْتِ، فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَكَبَّرَ فَقُمْنَا فَصَفَّنَا فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ سَلَّمَ، قَالَ : وَحَبَسْنَاهُ عَلَى خَزِيرَةٍ صَنَعْنَاهَا لَهُ، قَالَ : فَآبَ فِي الْبَيْتِ رِجَالٌ مِنْ أَهْلِ الدَّارِ ذَوُوعَدَدٍ فَاجْتَمَعُوا، فَقَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ : أَيْنَ مَالِكُ بْنُ الدُّخَيْشِنِ أَوِ ابْنُ الدُّخْشُنِ؟، فَقَالَ بَعْضُهُمْ : ذَلِكَ مُنَافِقٌ لَا يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ { لَا تَقُلْ ذَلِكَ، أَلَا تَرَاهُ قَدْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يُرِيدُ بِذَلِكَ وَجْهَ اللَّهِ } قَالَ : اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ : فَإِنَّا نَرَى وَجْهَهُ وَنَصِيحَتَهُ إِلَى الْمُنَافِقِينَ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ { فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ حَرَّمَ عَلَى النَّارِ مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَبْتَغِي بِذَلِكَ وَجْهَ اللَّهِ }
قَالَ ابْنُ شِهَابٍ : ثُمَّ سَأَلْتُ الْحُصَيْنَ بْنَ مُحَمَّدٍ الْأَنْصَارِيَّ وَهُوَ أَحَدُ بَنِي سَالِمٍ وَهُوَ مِنْ سَرَاتِهِمْ عَنْ حَدِيثِ مَحْمُودِ بْنِ الرَّبِيعِ الْأَنْصَارِيِّ فَصَدَّقَهُ بِذَلِكَ
สะอีด บินอุฟัยรฺ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อัลลัยษฺได้รายงานแก่ฉันโดยกล่าวว่า อุก็อยลฺได้รายงานแก่ฉัน จากอิบนุชิฮาบซึ่งกล่าวว่า ท่านมะหฺมูด บินอัรเราะบีอฺ อัลอันศอรีย์ ได้บอกเล่าแก่ฉันว่า : ท่านอิตบาน บินมาลิก ซึ่งท่านเป็นเศาะหาบะฮฺของท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ในหมู่ชาวอันศอรที่เคยเข้าร่วมในสงครามบัดรฺ ท่านอิตบานเคยมาหาท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม แล้วกล่าวว่า “ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ สายตาของผมแย่มากแล้ว ทั้ง ๆ ที่ผมนั้นเป็นผู้นำละหมาดแก่กลุ่มชนของผม เมื่อฝนตกหนัก น้ำก็จะท่วมหุบเขาที่อยู่ระหว่างผมกับพวกเขา ทำให้ผมไม่สามารถไปที่มัสญิดของพวกเขาเพื่อนำละหมาดแก่พวกเขาได้ ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ ผมอยากให้ท่านมาหาผม แล้วละหมาดที่บ้านของผม ผมจะได้ใช้มันเป็นที่ละหมาด” ท่านมะหฺมูดกล่าวว่า : ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ได้กล่าวกับท่านอิตบานว่า “ฉันจะทำ อินชาอัลลอฮฺ”
ท่านอิตบานกล่าวว่า : แล้วท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม และท่านอบูบักรฺ ก็ออกเดินทางในตอนกลางวัน ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ขออนุญาต (เข้ามาในบ้าน) ฉันก็อนุญาต และท่านไม่ได้นั่งลง กระทั่งท่านได้เข้ามาในบ้าน แล้วท่านก็กล่าวว่า “ท่านอยากให้ฉันละหมาดจุดไหนของบ้านของท่าน?” ท่านอิตบานกล่าวว่า : ฉันก็ชี้ไปที่มุมหนึ่งของบ้าน ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ลุกขึ้นยืนแล้วก็กล่าวตักบีร พวกเราก็ยืนขึ้นและจัดแถว (ด้านหลังท่าน) แล้วท่านเราะสูลก็ละหมาด 2 ร็อกอะฮฺ จากนั้นท่านก็ให้สลาม (เสร็จสิ้นการละหมาด) ท่านอิตบานกล่าวต่อว่า : แล้วเราก็ได้นำเนื้อที่เราปรุงมาให้ท่าน ท่านอิตบานกล่าวว่า : แล้วชาวบ้านจำนวนมากก็พากันมาชุมนุมที่บ้าน (ของฉัน) แล้วหนึ่งในหมู่พวกเขาก็ถามว่า “มาลิก บินอัดดุค็อยชิน หรืออิบนุดดุคชุน อยู่ที่ไหน?” พวกเขาบางคนก็ตอบว่า “เขาเป็นมุนาฟิก เขาไม่ได้รักอัลลอฮฺและเราะสูลของพระองค์” ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม จึงได้กล่าวขึ้นมาว่า “อย่าพูดแบบนั้น ท่านไม่เห็นหรือว่า เขาได้กล่าว (ปฏิญาณ) ‘ลาอิลาฮะ อิลลัลลอฮฺ’ โดยหวังในพระพักตร์ (ความพอใจ) ของพระองค์?” ชายคนนั้นก็กล่าวว่า “อัลลอฮฺและเราะสูลของพระองค์รู้ดียิ่ง” ท่านอิตบานได้กล่าวว่า : เรามองว่าคำแนะนำและคำตักเตือนของท่านเราะสูลนั้นมุ่งไปที่พวกมุนาฟิกีน ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้กล่าวว่า “แท้จริงอัลลอฮฺทรงทำให้ไฟนรกนั้นเป็นที่ต้องห้ามแก่ผู้ที่กล่าว ‘ลาอิลาฮะ อิลลัลลอฮฺ’ (ไม่มีพระเจ้าอื่นใด นอกจากอัลลอฮฺ) โดยที่เขาแสวงหาพระพักตร์ (ความพอใจ) ของอัลลอฮฺ”
อิบนุชิฮาบกล่าวว่า : ต่อมา ฉันได้ถามท่านอัลหุศ็อยนฺ บินมุฮัมหมัด อัลอันศอรีย์ ท่านคือบุคคลสำคัญคนหนึ่งของตระกูลสาลิม เกี่ยวกับหะดีษของท่านมะหฺมูด บินอัรเราะบีอฺ อัลอันศอรีย์ ซึ่งท่านอัลหุศ็อยนฺก็ยืนยันตามนั้น