حَدَّثَنَا يُوسُفُ بْنُ عِيسَى قَالَ : حَدَّثَنَا ابْنُ فُضَيْلٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي حَازِمٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ : لَقَدْ رَأَيْتُ سَبْعِينَ مِنْ أَصْحَابِ الصُّفَّةِ، مَا مِنْهُمْ رَجُلٌ عَلَيْهِ رِدَاءٌ إِمَّا إِزَارٌ وَإِمَّا كِسَاءٌ قَدْ رَبَطُوا فِي أَعْنَاقِهِمْ، فَمِنْهَا مَا يَبْلُغُ نِصْفَ السَّاقَيْنِ، وَمِنْهَا مَا يَبْلُغُ الْكَعْبَيْنِ، فَيَجْمَعُهُ بِيَدِهِ كَرَاهِيَةَ أَنْ تُرَى عَوْرَتُهُ
ยูสุฟ บินอีซา ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อิบนุฟุฎ็อยลฺได้รายงานแก่พวกเรา จากพ่อของเขา จากอบูหาซิม จากท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ กล่าวว่า “แท้จริงฉันเคยเห็นชาวศุฟฟะฮฺ 70 คน (ในมัสญิดของท่านนบี) ไม่มีใครเลยในหมู่พวกเขาที่มีผ้าคลุมไหล่ หรือผ้าท่อนล่าง หรือผ้ายาว (เว้นแต่) พวกเขาจะผูกไว้ที่คอ ดังนั้น บางส่วนก็ยาวไปถึงครึ่งแข็ง และบางส่วนก็ยาวไปถึงตาตุ่ม แล้วเขาก็รวบมันด้วยมือเพราะเกรงว่าเอาเราะฮฺของเขาจะถูกมองเห็น”
