حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ سُلَيْمَانَ الْأَحْوَلِ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ قَالَ : قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ : يَوْمُ الْخَمِيسِ وَمَا يَوْمُ الْخَمِيسِ اشْتَدَّ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَجَعُهُ, فَقَالَ { ائْتُونِي أَكْتُبْ لَكُمْ كِتَابًا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ أَبَدًا } فَتَنَازَعُوا وَلَا يَنْبَغِي عِنْدَ نَبِيٍّ تَنَازُعٌ, فَقَالُوا : مَا شَأْنُهُ أَهَجَرَ اسْتَفْهِمُوهُ, فَذَهَبُوا يَرُدُّونَ عَلَيْهِ, فَقَالَ { دَعُونِي فَالَّذِي أَنَا فِيهِ خَيْرٌ مِمَّا تَدْعُونِي إِلَيْهِ } وَأَوْصَاهُمْ بِثَلَاثٍ, قَالَ { أَخْرِجُوا الْمُشْرِكِينَ مِنْ جَزِيرَةِ الْعَرَبِ وَأَجِيزُوا الْوَفْدَ بِنَحْوِ مَا كُنْتُ أُجِيزُهُمْ } وَسَكَتَ عَنْ الثَّالِثَةِ, أَوْ قَالَ : فَنَسِيتُهَا
กุตัยบะฮฺได้รายงานแก่พวกเราว่า สุฟยานได้รายงานแก่พวกเรา จากสุลัยมาน อัลอะหฺวัล จากสะอีด บินญุบัยรฺ กล่าวว่า ท่านอิบนุอับบาสได้กล่าวว่า : วันพฤหัสบดี แล้ววันพฤหัสบดีคือวันอะไร? ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ป่วยหนักในวันพฤหัสบดี และท่านได้กล่าวว่า “เอาหนังสือมา ฉันจะได้เขียนบางอย่างให้ แล้วพวกท่านจะไม่หลงทางอีกหลังจากนั้น” บรรดาเศาะหาบะฮฺขัดแย้งกัน ทั้งที่พวกเขาไม่ควรขัดแย้งกันต่อหน้าท่านนบี พวกเขา (บางคน) กล่าวว่า “ท่านเราะสูลเป็นอย่างไรบ้าง ท่านเพ้อไปหรือเปล่า? พวกท่านควรถามท่านอีกครั้ง” พวกเขาจึงกลับไปถามท่าน ท่านจึงกล่าวว่า “ปล่อยฉันไปเถอะ สิ่งที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้ดีกว่าที่พวกท่านเรียกร้องฉันเสียอีก” และท่านเราะสูลได้สั่งเสีย 3 อย่าง ได้แก่ (1) พวกท่านจงขับไล่ผู้ตั้งภาคีทั้งหลายออกจากคาบสมุทรอาหรับ (2) จงให้เกียรติทูตหรือผู้ส่งสารเช่นเดียวกับที่ฉันเคยให้เกียรติพวกเขา แต่เขา (สะอีด บินญุบัยรฺ) ไม่ได้กล่าวถึงข้อที่ 3 หรือเขากล่าวว่า “ฉันลืมมัน”
