وَأَنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ حَدَّثَهُ : أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ صَلَّى فِي طَرَفِ تَلْعَةٍ مِنْ وَرَاءِ الْعَرْجِ وَأَنْتَ ذَاهِبٌ إِلَى هَضْبَةٍ، عِنْدَ ذَلِكَ الْمَسْجِدِ قَبْرَانِ أَوْ ثَلَاثَةٌ عَلَى الْقُبُورِ رَضَمٌ مِنْ حِجَارَةٍ عَنْ يَمِينِ الطَّرِيقِ، عِنْدَ سَلَمَاتِ الطَّرِيقِ بَيْنَ أُولَئِكَ السَّلَمَاتِ كَانَ عَبْدُ اللَّهِ يَرُوحُ مِنْ الْعَرْجِ بَعْدَ أَنْ تَمِيلَ الشَّمْسُ بِالْهَاجِرَةِ، فَيُصَلِّي الظُّهْرَ فِي ذَلِكَ الْمَسْجِدِ
และท่านอับดุลลอฮฺ บินอุมัร ได้รายงานแก่เขา (นาฟิอฺ) ว่า : ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เคยละหมาดใกล้น้ำตกที่ตั้งอยู่หลังหมู่บ้านอัลอัรจญ์ ถ้าท่านเดินทางไปที่หมู่บ้านฮัฎบะฮฺ ที่นั่นมีมัสญิดซึ่งมี 2 หรือ 3 กุบูรที่มีการทำเครื่องหมายด้วยหินอยู่ทางด้านขวาของถนน บนถนนเรียบ ที่ทางด้านขวาของถนนเรียบนั้นเองที่ท่านอับดุลลอฮฺเดินผ่านขากลับมาจากหมู่บ้านอัลอัรจญ์หลังจากดวงอาทิตย์คล้อยลงมาตอนเที่ยงวันแล้วท่านก็ละหมาดซุฮรฺที่มัสยิดหลังนั้น
