حَدَّثَنَا حَسَّانُ بْنُ حَسَّانَ حَدَّثَنَا هَمَّامٌ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ : قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِأُبَيٍّ “إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنِي أَنْ أَقْرَأَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ” قَالَ أُبَيٌّ : أَاللَّهُ سَمَّانِي لَكَ, قَالَ “اللَّهُ سَمَّاكَ لِي” فَجَعَلَ أُبَيٌّ يَبْكِي, قَالَ قَتَادَةُ : فَأُنْبِئْتُ أَنَّهُ قَرَأَ عَلَيْهِ { لَمْ يَكُنْ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ }
หัสสาน บินหัสสานได้รายงานแก่พวกเราว่า ฮัมมามได้รายงานแก่พวกเรา จากเกาะตาดะฮฺ จากท่านอนัส เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ กล่าวว่า : ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้กล่าวแก่ท่านอุบัย (บินกะอบฺ) ว่า “แท้จริงอัลลอฮฺมีรับสั่งให้ฉันอ่านอัลกุรอานแก่ท่าน” ท่านอุบัยจึงถามว่า “อัลลอฮฺเอ่ยชื่อของผมกับท่านหรือครับ?” ท่านนบีตอบว่า “อัลลอฮฺเอ่ยชื่อของท่านกับฉันด้วย” ท่านอุบัยจึงร้องไห้ออกมา เกาะตาดะฮฺกล่าวว่า : ฉันได้รับแจ้งมาว่า อายะฮฺที่ท่านนบีอ่านให้กับท่านอุบัยก็คือ “ลัม ยะกุนิล ละซีนะ กะฟะรู มิน อะฮฺลิลกิตาบ…” (สูเราะฮฺอัลบัยยินะฮฺ)