حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ قَالَ : حَدَّثَنَا جَرِيرٌ عَنْ مَنْصُورٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ عَنْ الْأَسْوَدِ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ : أَعَدَلْتُمُونَا بِالْكَلْبِ وَالْحِمَارِ؟، لَقَدْ رَأَيْتُنِي مُضْطَجِعَةً عَلَى السَّرِيرِ، فَيَجِيءُ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَيَتَوَسَّطُ السَّرِيرَ فَيُصَلِّي، فَأَكْرَهُ أَنْ أُسَنِّحَهُ فَأَنْسَلُّ مِنْ قِبَلِ رِجْلَيْ السَّرِيرِ حَتَّى أَنْسَلَّ مِنْ لِحَافِي
อุษมาน บินอบูชัยบะฮฺ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ญะรีรได้รายงานแก่พวกเรา จากมันศูร จากอิบรอฮีม จากอัลอัสวัด จากท่านหญิงอาอิชะฮฺ กล่าวว่า “พวกท่านเปรียบเทียบเรากับสุนัขและลาอย่างนั้นหรือ? แท้จริงฉันเคยนอนบนเตียงนอน แล้วท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็เข้ามา โดยที่ท่านอยู่ตรงกลางของเตียงนอน แล้วท่านก็ละหมาด และฉันไม่อยากเดินตัดหน้าท่าน ฉันจึงค่อยขยับตัวทาง 2 ขาเตียง กระทั่งฉันออกจากผ้าห่มของฉัน”
