حَدَّثَنَا أَبُو الْيَمَانِ قَالَ : أَخْبَرَنَا شُعَيْبٌ عَنْ الزُّهْرِيِّ قَالَ : أَخْبَرَنِي أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَرَجَ حِينَ زَاغَتْ الشَّمْسُ فَصَلَّى الظُّهْرَ، فَقَامَ عَلَى الْمِنْبَرِ فَذَكَرَ السَّاعَةَ فَذَكَرَ أَنَّ فِيهَا أُمُورًا عِظَامًا، ثُمَّ قَالَ { مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَسْأَلَ عَنْ شَيْءٍ فَلْيَسْأَلْ، فَلَا تَسْأَلُونِي عَنْ شَيْءٍ إِلَّا أَخْبَرْتُكُمْ مَا دُمْتُ فِي مَقَامِي هَذَا } فَأَكْثَرَ النَّاسُ فِي الْبُكَاءِ، وَأَكْثَرَ أَنْ يَقُولَ { سَلُونِي } فَقَامَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ حُذَافَةَ السَّهْمِيُّ فَقَالَ : مَنْ أَبِي؟، قَالَ { أَبُوكَ حُذَافَةُ } ثُمَّ أَكْثَرَ أَنْ يَقُولَ { سَلُونِي } فَبَرَكَ عُمَرُ عَلَى رُكْبَتَيْهِ فَقَالَ : رَضِينَا بِاللَّهِ رَبًّا وَبِالْإِسْلَامِ دِينًا وَبِمُحَمَّدٍ نَبِيًّا، فَسَكَتَ ثُمَّ قَالَ { عُرِضَتْ عَلَيَّ الْجَنَّةُ وَالنَّارُ آنِفًا فِي عُرْضِ هَذَا الْحَائِطِ فَلَمْ أَرَ كَالْخَيْرِ وَالشَّرِّ }
อบุลยะมานได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ชุอัยบฺได้บอกเล่าแก่พวกเรา จากอัซซุฮฺรีย์ ซึ่งกล่าวว่า ท่านอนัส บินมาลิก ได้บอกเล่าแก่ฉันว่า : ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ออกมาในช่วงที่ตะวันคล้อย (เวลาซุฮรฺ) แล้วท่านก็ละหมาดซุฮรฺ แล้วขึ้นไปยืนบนมิมบัร ท่านกล่าวถึงวันกิยามะฮฺและบอกว่าในวันนั้นจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น หลังจากนั้นท่านก็กล่าวว่า “ใครที่ต้องการถามอะไรบางอย่าง ก็จงถามเถิด และไม่มีสิ่งใดที่พวกท่านถามฉัน เว้นแต่ว่าฉันจะบอกกับพวกท่าน ตราบใดที่ฉันยังอยู่ตรงตำแหน่งนี้” ผู้คนก็พากันร้องไห้ ท่านนบีจึงกล่าวว่า “ถามฉันมาเถิด” ท่านอับดุลลอฮฺ บินหุซาฟะฮฺ อัสสะฮฺมีย์ จึงลุกขึ้นและถามว่า “พ่อของผมเป็นใครหรือครับ?” ท่านนบีตอบว่า “พ่อของท่านคือหุซาฟะฮฺ” จากนั้นท่านนบีก็กล่าวย้ำอีกว่า “พวกท่านจงถามฉันมาเถิด” ท่านอุมัรก็ได้คุกเข่าลง แล้วกล่าวว่า “เราพอใจที่อัลลอฮฺเป็นพระเจ้าของเรา และอิสลามเป็นศาสนาของเรา และมุฮัมหมัดเป็นนบีของเรา” แล้วท่านนบีก็นิ่งเงียบไป จากนั้นท่านก็กล่าวว่า “ฉันเพิ่งได้เห็นสวนสวรรค์และนรกจากด้านหลังกำแพงนี้ และฉันไม่เห็นว่าความดีนั้นจะเหมือนกับความชั่ว”
