حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سِنَانٍ قَالَ حَدَّثَنَا فُلَيْحٌ ح و حَدَّثَنِي إِبْرَاهِيمُ بْنُ الْمُنْذِرِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ فُلَيْحٍ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي قَالَ حَدَّثَنِي هِلَالُ بْنُ عَلِيٍّ عَنْ عَطَاءِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ : بَيْنَمَا النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي مَجْلِسٍ يُحَدِّثُ الْقَوْمَ جَاءَهُ أَعْرَابِيٌّ فَقَالَ : مَتَى السَّاعَةُ؟ فَمَضَى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُحَدِّثُ, فَقَالَ بَعْضُ الْقَوْمِ : سَمِعَ مَا قَالَ فَكَرِهَ مَا قَالَ, وَقَالَ بَعْضُهُمْ : بَلْ لَمْ يَسْمَعْ, حَتَّى إِذَا قَضَى حَدِيثَهُ قَالَ “أَيْنَ أُرَاهُ السَّائِلُ عَنْ السَّاعَةِ؟” قَالَ : هَا أَنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ, قَالَ “فَإِذَا ضُيِّعَتْ الْأَمَانَةُ فَانْتَظِرْ السَّاعَةَ” قَالَ : كَيْفَ إِضَاعَتُهَا؟ قَالَ “إِذَا وُسِّدَ الْأَمْرُ إِلَى غَيْرِ أَهْلِهِ فَانْتَظِرْ السَّاعَةَ“
มุฮัมหมัด บินสินานได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ฟุลัยหฺได้รายงานแก่พวกเรา และอิบรอฮีม บินอัลมุนซิรได้รายงานแก่ฉันโดยกล่าวว่า มุฮัมหมัด บินฟุลัยหฺได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า พ่อของฉันได้รายงานแก่ฉันโดยกล่าวว่า ฮิลาล บินอลีได้รายงานแก่ฉัน จากอะฏออ์ บินยะสาร จากท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ กล่าวว่า : ขณะที่ท่านนบีกำลังพูดคุยกับคนกลุ่มหนึ่งในการชุมนุมหนึ่ง อาหรับชนบทคนหนึ่งได้มาหาท่านแล้วกล่าวว่า : “วันกิยามะฮฺจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่?” ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ยังคงพูดต่อไป แล้วบางคนก็ได้กล่าวว่า “ท่านได้ยินสิ่งเขาพูด แต่ท่านไม่ชอบ” และบางคนก็พูดว่า “ท่านไม่ยินเขาหรอก” กระทั่งเมื่อท่านเราะสูลพูดจบแล้ว ท่านก็ถามว่า “คนที่ถามถึงวันกิยามะฮฺเมื่อกี้อยู่ไหน?” เขาก็ตอบว่า “ผมครับ” ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ท่านก็ตอบว่า “เมื่ออมานะฮฺ (ความรับผิดชอบ) ถูกทอดทิ้ง ก็จงรอคอยวันกิยามะฮฺเถิด” ชายนั้นถามขึ้นว่า : มันถูกทิ้งอย่างไร? ท่านตอบว่า “เมื่องานหนึ่งถูกมอบให้กับคนที่ไม่มีความสามารถ ก็จงรอคอยวันกิยามะฮฺเถิด”
