حَدَّثَنَا أَبُو نُعَيْمٍ قَالَ : حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ أَيْمَنَ قَالَ : حَدَّثَنِي أَبِي أَنَّهُ سَمِعَ عَائِشَةَ قَالَتْ : وَالَّذِي ذَهَبَ بِهِ مَا تَرَكَهُمَا حَتَّى لَقِيَ اللَّهَ، وَمَا لَقِيَ اللَّهَ تَعَالَى حَتَّى ثَقُلَ عَنْ الصَّلَاةِ، وَكَانَ يُصَلِّي كَثِيرًا مِنْ صَلَاتِهِ قَاعِدًا، تَعْنِي الرَّكْعَتَيْنِ بَعْدَ الْعَصْرِ، وَكَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُصَلِّيهِمَا، وَلَا يُصَلِّيهِمَا فِي الْمَسْجِدِ مَخَافَةَ أَنْ يُثَقِّلَ عَلَى أُمَّتِهِ، وَكَانَ يُحِبُّ مَا يُخَفِّفُ عَنْهُمْ
อบูนุอัยมฺได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อับดุลวาหิด บินอัยมัน ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า พ่อของฉันได้รายงานแก่ฉันว่า ท่านเคยฟังท่านหญิงอาอิชะฮฺกล่าวว่า “ขอสาบานต่อ (อัลลอฮฺ) ผู้ที่นำ (ชีวิตของ) ท่านนบีไป ท่านนบีไม่เคยทิ้งมันทั้งสองเลยกระทั่งท่านได้พบกับอัลลอฮฺ และท่านไม่ได้พบเจอกับอัลลอฮฺจนกว่าท่านจะรู้สึกหนักในการละหมาด (คือ ท่านแก่ชรา) และท่านละหมาดในท่านั่งหลายครั้ง หมายถึง (ละหมาด) 2 ร็อกอะฮฺหลังอัศรฺ ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม มักจะทำการละหมาดดังกล่าว แต่ท่านไม่ได้ทำที่มัสญิด เพราะเกรงว่าจะเป็นภาระหนักแก่ประชาชาติของท่าน แต่ท่านนบีนั้นชอบที่ผ่อนเบาให้กับพวกเขา”
