حَدَّثَنَا أَبُو النُّعْمَانِ عَارِمُ بْنُ الْفَضْلِ قَالَ : حَدَّثَنَا أَبُو عَوَانَةَ عَنْ أَبِي بِشْرٍ عَنْ يُوسُفَ بْنِ مَاهَكَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ : تَخَلَّفَ عَنَّا النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي سَفْرَةٍ سَافَرْنَاهَا فَأَدْرَكَنَا وَقَدْ أَرْهَقَتْنَا الصَّلَاةُ وَنَحْنُ نَتَوَضَّأُ فَجَعَلْنَا نَمْسَحُ عَلَى أَرْجُلِنَا فَنَادَى بِأَعْلَى صَوْتِهِ { وَيْلٌ لِلْأَعْقَابِ مِنْ النَّارِ } مَرَّتَيْنِ أَوْ ثَلَاثًا
อบุนนุอฺมาน อาริม บินอัลฟัฎลฺ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อบูอะวานะฮฺได้รายงานแก่พวกเรา จากอบูบิชรฺ จากยูสุฟ บินมาฮัก จากท่านอับดุลลอฮฺ บินอัมรู ซึ่งท่านได้กล่าวว่า : ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เคยคลาดจากเราในการเดินทางหนึ่งที่เราเดินทางกัน เมื่อท่านพบเจอกับพวกเรา เวลาละหมาดก็ใกล้จะหมดลงแล้ว เราจึงอาบน้ำละหมาดโดยที่เราลูบน้ำลงบนเท้าของเรา ท่านก็ได้ประกาศเรียกด้วยเสียงที่ดังว่า “ความหายนะแห่งไฟนรกจงประสบกับส้นเท้าทั้งหลาย (ที่ไม่เปียกน้ำละหมาด)” จำนวน 2 หรือ 3 ครั้ง
