حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى قَالَ : حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَهَّابِ قَالَ : حَدَّثَنَا أَيُّوبُ عَنْ أَبِي قِلَابَةَ قَالَ : حَدَّثَنَا مَالِكٌ : أَتَيْنَا إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَنَحْنُ شَبَبَةٌ مُتَقَارِبُونَ، فَأَقَمْنَا عِنْدَهُ عِشْرِينَ يَوْمًا وَلَيْلَةً، وَكَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ رَحِيمًا رَفِيقًا، فَلَمَّا ظَنَّ أَنَّا قَدْ اشْتَهَيْنَا أَهْلَنَا أَوْ قَدْ اشْتَقْنَا سَأَلَنَا عَمَّنْ تَرَكْنَا بَعْدَنَا فَأَخْبَرْنَاهُ، قَالَ { ارْجِعُوا إِلَى أَهْلِيكُمْ، فَأَقِيمُوا فِيهِمْ وَعَلِّمُوهُمْ وَمُرُوهُمْ } وَذَكَرَ أَشْيَاءَ أَحْفَظُهَا أَوْ لَا أَحْفَظُهَا { وَصَلُّوا كَمَا رَأَيْتُمُونِي أُصَلِّي، فَإِذَا حَضَرَتْ الصَّلَاةُ فَلْيُؤَذِّنْ لَكُمْ أَحَدُكُمْ، وَلْيَؤُمَّكُمْ أَكْبَرُكُمْ }
มุฮัมหมัด บินอัลมุษันนา ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อับดุลวะฮฺฮาบได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อัยยูบได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า จากอบูกิลาบะฮฺกล่าวว่า มาลิกได้รายงานแก่พวกเราว่า : พวกเราเคยไปหาท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม โดยที่ตอนนั้นพวกเราเป็นวัยรุ่นที่อายุไล่เลี้ยกัน แล้วเราก็อยู่กับท่านเป็นเวลา 20 วัน ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เป็นคนที่มีเมตตาและเป็นกันเองมาก เมื่อท่านคิดว่าเราต้องการ (กลับไป) หรือคิดถึงครอบครัวของเราแล้ว ท่านก็ได้ถามถึงคนที่เราจากมา เราจึงบอกกับท่าน และท่านก็ได้ว่า “พวกท่านจงกลับไปหาครอบครัวและอยู่กับพวกเขาเถิด จงสอนและสั่งพวกเขา (ให้ทำการละหมาด)” และมาลิกได้กล่าวบางอย่างที่ฉันท่องจำและไม่ได้ท่องจำ (และท่านเราะสูลได้กล่าวต่อว่า) “และพวกท่านจงละหมาดเหมือนที่พวกท่านเห็นฉันละหมาด และเมื่อเวลาละหมาดมาถึง คนหนึ่งในหมู่พวกท่านจงประกาศอะซานเถิด และจงให้คนที่อาวุโสที่สุดในหมู่พวกท่านเป็นอิมาม”
