حَدَّثَنَا أبُو نُعَيْمٍ قَالَ : حَدَّثَنَا شَيْبَانُ عَنْ يَحْيَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي قَتَادَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ : بَيْنَمَا نَحْنُ نُصَلِّي مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذْ سَمِعَ جَلَبَةَ رِجَالٍ فَلَمَّا صَلَّى قَالَ { مَا شَأْنُكُمْ؟ } قَالُوا : اسْتَعْجَلْنَا إِلَى الصَّلَاةِ، قَالَ { فَلَا تَفْعَلُوا إِذَا أَتَيْتُمْ الصَّلَاةَ فَعَلَيْكُمْ بِالسَّكِينَةِ، فَمَا أَدْرَكْتُمْ فَصَلُّوا وَمَا فَاتَكُمْ فَأَتِمُّوا }
อบูนุอัยมฺได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ชุยบานได้รายงานแก่พวกเรา จากยะหฺยา จากอับดุลลอฮฺ บินอบูเกาะตาดะฮฺ จากพ่อของเขา (คือ ท่านอบูเกาะตาดะฮฺ) กล่าวว่า : (วันหนึ่ง) ขณะที่เรากำลังละหมาดกับท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ท่านก็ได้ยินเสียงดังของผู้คน เมื่อท่านละหมาดเสร็จ ท่านจึงถามว่า “มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกท่านหรือ?” พวกเขา (บรรดาเศาะหาบะฮฺ) ตอบว่า “พวกเรารีบเร่งมาละหมาดครับ” ท่านนบีจึงกล่าวว่า “พวกท่านอย่าทำอย่างนั้นเลย เมื่อพวกท่านมาละหมาด จงมาด้วยความสงบ พวกท่านทันละหมาดแค่ไหน ก็จงละหมาดตาม (อิมาม) ต่อไป (จนจบ) ส่วนที่พวกท่านพลาดไปนั้น ก็จงละหมาดต่อให้สมบูรณ์”
