حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ قَالَ : حَدَّثَنِي أَبِي قَالَ : حَدَّثَنَا الْأَعْمَشُ عَنْ إِبْرَاهِيمَ عَنْ الْأَسْوَدِ قَالَ : كُنَّا عِنْدَ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا، فَذَكَرْنَا الْمُوَاظَبَةَ عَلَى الصَّلَاةِ وَالتَّعْظِيمَ لَهَا، قَالَتْ : لَمَّا مَرِضَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَرَضَهُ الَّذِي مَاتَ فِيهِ، فَحَضَرَتْ الصَّلَاةُ فَأُذِّنَ، فَقَالَ { مُرُوا أَبَا بَكْرٍ فَلْيُصَلِّ بِالنَّاسِ } فَقِيلَ لَهُ : إِنَّ أَبَا بَكْرٍ رَجُلٌ أَسِيفٌ، إِذَا قَامَ فِي مَقَامِكَ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يُصَلِّيَ بِالنَّاسِ، وَأَعَادَ فَأَعَادُوا لَهُ فَأَعَادَ الثَّالِثَةَ، فَقَالَ { إِنَّكُنَّ صَوَاحِبُ يُوسُفَ، مُرُوا أَبَا بَكْرٍ فَلْيُصَلِّ بِالنَّاسِ } فَخَرَجَ أَبُو بَكْرٍ فَصَلَّى، فَوَجَدَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ نَفْسِهِ خِفَّةً، فَخَرَجَ يُهَادَى بَيْنَ رَجُلَيْنِ، كَأَنِّي أَنْظُرُ رِجْلَيْهِ تَخُطَّانِ مِنْ الْوَجَعِ، فَأَرَادَ أَبُو بَكْرٍ أَنْ يَتَأَخَّرَ، فَأَوْمَأَ إِلَيْهِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْ مَكَانَكَ، ثُمَّ أُتِيَ بِهِ حَتَّى جَلَسَ إِلَى جَنْبِهِ،
قِيلَ لِلْأَعْمَشِ : وَكَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُصَلِّي، وَأَبُو بَكْرٍ يُصَلِّي بِصَلَاتِهِ وَالنَّاسُ يُصَلُّونَ بِصَلَاةِ أَبِي بَكْرٍ، فَقَالَ بِرَأْسِهِ : نَعَمْ، رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ عَنْ شُعْبَةَ عَنْ الْأَعْمَشِ بَعْضَهُ وَزَادَ أَبُو مُعَاوِيَةَ : جَلَسَ عَنْ يَسَارِ أَبِي بَكْرٍ، فَكَانَ أَبُو بَكْرٍ يُصَلِّي قَائِمًا
อุมัร บินหัฟศฺ บินฆิยาษ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า พ่อของฉันได้รายงานแก่ฉันโดยกล่าวว่า อัลอะอฺมัชได้รายงานแก่พวกเรา จากอิบรอฮีม จากอัลอัสวัด กล่าวว่า : พวกเราเคยอยู่กับท่านหญิงอาอิชะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮา เมื่อเรากล่าวถึงการร่วมละหมาดญะมาอะฮฺและการให้ความสำคัญกับมันแก่ท่าน ท่านหญิงก็ได้กล่าวว่า : ในตอนที่ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ล้มป่วยที่ทำให้ท่านเสียชีวิตนั้น เวลาละหมาดได้มาถึงและการอะซานก็ถูกกล่าวขึ้น และท่านเราะสูลก็ได้กล่าว (กับบรรดาภรรยาของท่าน) ว่า “จงสั่งให้อบูบักรฺนำผู้คนละหมาดเถิด” ภรรยาบางท่านก็ได้พูดกับท่านว่า “อบูบักรฺเป็นคนที่ชอบร้องไห้ (ขณะอ่านอัลกุรอาน) ถ้าเขายืนในตำแหน่งของท่าน (คือ เป็นอิมาม) เขาจะไม่สามารถนำผู้คนละหมาดได้เลย” ท่านเราะสูลก็ได้กล่าวย้ำ และพวกเขาก็ให้คำตอบเหมือนเดิม เมื่อมันเกิดขึ้นเป็นครั้งที่ 3 ท่านเราะสูลก็ได้กล่าวว่า “พวกเธอนี้ช่างเหมือนกับพวกผู้หญิงของยูสุฟจริง ๆ จงสั่งให้อบูบักรฺนำผู้คนละหมาด” ท่านอบูบักรฺจึงออกไปแล้วก็ (เป็นอิมามนำ) ละหมาด ต่อมาท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮฺ วะสัลลัม พบว่าตัวท่านรู้สึกดีขึ้น ท่านก็ได้ออกไป (ที่มัสญิด) โดยมีคน 2 คนพยุงข้าง เหมือนว่าฉันเห็นเท้าของท่านลากกับพื้นเนื่องจาก (ยังมี) อาการป่วย ท่านอบูบักรฺก็ต้องการถอยหลังลงมา แต่ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ทำสัญญาณว่าให้ท่านอยู่ในตำแหน่งเดิม แล้วท่านนบีก็เข้าไปหาท่านอบูบักรฺและนั่งลงข้าง ๆ ท่าน
มีผู้กล่าวกับอัลอะอฺมัชว่า : ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ทำการละหมาด แล้วท่านอบูบักรฺก็ละหมาดตามท่านนบี และผู้คนก็ละหมาดตามการละหมาดของท่านอบูบักรฺหรือเปล่า? อัลอะอฺมัชตอบโดยใช้ศีรษะว่าใช่, อบูดาวูดรายงานบางส่วนของหะดีษนี้ จากชุอฺบะฮฺ จากอัลอะอฺมัช และอบูมุอาวิยะฮฺได้เพิ่มเติมว่า “ท่านนบีนั่ง (ละหมาด) อยู่ทางด้านซ้ายของท่านอบูบักรฺ ส่วนท่านอบูบักรฺนั่นยืนละหมาด”