حَدَّثَنَا مُسْلِمُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ قَالَ : حَدَّثَنَا هِشَامٌ عَنْ يَحْيَى عَنْ أَبِي سَلَمَةَ قَالَ : سَأَلْتُ أَبَا سَعِيدٍ الْخُدْرِيَّ، فَقَالَ : جَاءَتْ سَحَابَةٌ فَمَطَرَتْ حَتَّى سَالَ السَّقْفُ، وَكَانَ مِنْ جَرِيدِ النَّخْلِ، فَأُقِيمَتْ الصَّلَاةُ، فَرَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَسْجُدُ فِي الْمَاءِ وَالطِّينِ حَتَّى رَأَيْتُ أَثَرَ الطِّينِ فِي جَبْهَتِهِ
มุสลิม บินอิบรอฮีม ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ฮิชามได้รายงานแก่พวกเรา จากยะหฺยา จากอบูสะละมะฮฺ กล่าวว่า ฉันเคยถามท่านอบูสะอีด อัลคุดรีย์ (เกี่ยวกับลัยละตุลก็อดรฺ) แล้วท่านก็กล่าวว่า “(วันหนึ่ง) มีเมฆหนามา แล้วฝนก็ตกหนักกระทั่งหลังคามัสญิดรั่ว ซึ่งหลังคามัสญิด (ในตอนนั้น) ทำมาจากใบต้นอินทผาลัม เมื่อเริ่มทำการละหมาด ฉันก็ได้เห็นท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม สุญูดบนน้ำและดินโคลน กระทั่งมีร่องรอยของดินบนหน้าผากของท่าน”
