حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ يُوسُفَ قَالَ : أَخْبَرَنَا مَالِكٌ عَنْ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ رَكِبَ فَرَسًا فَصُرِعَ عَنْهُ فَجُحِشَ شِقُّهُ الْأَيْمَنُ، فَصَلَّى صَلَاةً مِنْ الصَّلَوَاتِ وَهُوَ قَاعِدٌ فَصَلَّيْنَا وَرَاءَهُ قُعُودًا، فَلَمَّا انْصَرَفَ، قَالَ { إِنَّمَا جُعِلَ الْإِمَامُ لِيُؤْتَمَّ بِهِ، فَإِذَا صَلَّى قَائِمًا فَصَلُّوا قِيَامًا، فَإِذَا رَكَعَ فَارْكَعُوا، وَإِذَا رَفَعَ فَارْفَعُوا، وَإِذَا قَالَ : سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، فَقُولُوا : رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ، وَإِذَا صَلَّى قَائِمًا فَصَلُّوا قِيَامًا، وَإِذَا صَلَّى جَالِسًا فَصَلُّوا جُلُوسًا أَجْمَعُونَ }
قَالَ أَبُو عَبْد اللَّهِ : قَالَ الْحُمَيْدِيُّ : قَوْلُهُ ”إِذَا صَلَّى جَالِسًا فَصَلُّوا جُلُوسًا” هُوَ فِي مَرَضِهِ الْقَدِيمِ، ثُمَّ صَلَّى بَعْدَ ذَلِكَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ جَالِسًا وَالنَّاسُ خَلْفَهُ قِيَامًا لَمْ يَأْمُرْهُمْ بِالْقُعُودِ، وَإِنَّمَا يُؤْخَذُ بِالْآخِرِ، فَالْآخِرِ مِنْ فِعْلِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
อับดุลลอฮฺ บินยูสุฟ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า มาลิกได้บอกเล่าแก่พวกเรา จากอิบนุชิฮาบ จากท่านอนัส บินมาลิก ว่า : ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เคยขี่ม้าแล้วก็ตกลงมา ทำให้ท้องด้านขวาของท่านได้รับบาดเจ็บ ท่านจึงละหมาดในการละหมาดหนึ่งจากเวลาละหมาดทั้งหลาย ส่วนพวกเราก็นั่งละหมาดอยู่ด้านหลังท่าน เมื่อท่านละหมาดเสร็จแล้ว ท่านก็กล่าวว่า “แท้จริงอิมามถูกแต่งตั้งขึ้นเพื่อให้ปฏิบัติตาม เมื่อเขายืนละหมาด พวกท่านก็จงยืนละหมาดเถิด เมื่อเขารุกูอฺ พวกท่านก็จงรุกูอฺ และเมื่อเขาเงยยกตัวขึ้น พวกท่านก็จงยกตัวขึ้นเช่นกัน และเมื่อเขากล่าวว่า ‘สะมิอัลลอฮุ ลิมัน หะมิดะฮฺ’ (อัลลอฮฺทรงได้ยินผู้ที่สรรเสริญพระองค์) พวกท่านก็จงกล่าวว่า ‘ร็อบบะนา วะละกัล หัมดฺ’ (พระองค์คือพระผู้อภิบาลของเรา และการสรรเสริญเป็นของพระองค์) และเมื่อเขายืนละหมาด พวกท่านก็จงยืนละหมาดด้วย และเมื่อเขานั่งละหมาด พวกท่านทั้งหมดก็จงนั่งละหมาดเถิด”
อบูอับดุลลอฮฺกล่าวว่า : อัลหุมัยดีย์ได้กล่าวว่า “คำพูดของท่านนบีที่ว่า ‘เมื่อเขานั่งละหมาด พวกท่านก็จงนั่งละหมาด’ คือตอนที่ท่านนบีป่วยในอดีต ต่อมาหลังจากนั้น ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้นั่งละหมาด แต่ผู้คนด้านหลังท่านยืน และท่านไม่ได้สั่งให้พวกเขานั่งลง และแท้จริงแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นภายหลังนั้นคือที่ถูกยอมรับ และสิ่งที่เกิดขึ้นภายหลังนั้นมาจากการกระทำของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม”