حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ قَالَ : حَدَّثَنَا جَرِيرٌ عَنْ مَنْصُورٍ عَنْ أَبِي وَائِلٍ قَالَ : كَانَ عَبْدُ اللَّهِ يُذَكِّرُ النَّاسَ فِي كُلِّ خَمِيسٍ، فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ : يَا أَبَا عَبْدِ الرَّحْمَنِ لَوَدِدْتُ أَنَّكَ ذَكَّرْتَنَا كُلَّ يَوْمٍ، قَالَ : أَمَا إِنَّهُ يَمْنَعُنِي مِنْ ذَلِكَ، أَنِّي أَكْرَهُ أَنْ أُمِلَّكُمْ وَإِنِّي أَتَخَوَّلُكُمْ بِالْمَوْعِظَةِ، كَمَا كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَتَخَوَّلُنَا بِهَا مَخَافَةَ السَّآمَةِ عَلَيْنَا
อุษมาน บินอบูชัยบะฮฺ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ญะรีรได้รายงานแก่พวกเรา จากอบูวาอิล ซึ่งกล่าวว่า : ท่านอับดุลลอฮฺ (บินมัสอูด) จะกล่าวตักเตือนผู้คนทุกวันพฤหัสบดี แล้วชายคนหนึ่งก็ได้กล่าวกับท่านว่า “ท่านอบูอับดุรเราะหฺมานครับ ผมอยากให้ท่านกล่าวตักเตือนพวกเราในทุก ๆ วันเลย” ท่านอับดุลลอฮฺก็ได้กล่าวว่า “ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก ฉันไม่อยากให้พวกท่านรู้สึกเบื่อหน่าย และฉันอยากหาจังหวะเวลาที่เหมาะสมในการกล่าวคำตักเตือน เหมือนกับที่ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้เลือกหาโอกาสที่เหมาะสมแก่พวกเราในการกล่าวตักเตือนพวกเรา เพราะท่านไม่อยากให้ความเบื่อหน่ายเกิดขึ้นกับพวกเรา”
