حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يُونُسَ قَالَ : حَدَّثَنَا زُهَيْرٌ قَالَ : حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ قَالَ : سَمِعْتُ قَيْسًا قَالَ : أَخْبَرَنِي أَبُو مَسْعُودٍ : أَنَّ رَجُلًا قَالَ : وَاللَّهِ يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنِّي لَأَتَأَخَّرُ عَنْ صَلَاةِ الْغَدَاةِ مِنْ أَجْلِ فُلَانٍ مِمَّا يُطِيلُ بِنَا، فَمَا رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي مَوْعِظَةٍ أَشَدَّ غَضَبًا مِنْهُ يَوْمَئِذٍ، ثُمَّ قَالَ { إِنَّ مِنْكُمْ مُنَفِّرِينَ فَأَيُّكُمْ مَا صَلَّى بِالنَّاسِ فَلْيَتَجَوَّزْ، فَإِنَّ فِيهِمْ الضَّعِيفَ وَالْكَبِيرَ وَذَا الْحَاجَةِ }
อะหมัด บินยูนุส ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ซุฮัยรฺได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อิสมาอีลได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ฉันเคยฟังก็อยสฺกล่าวว่า อบูมัสอูดได้บอกเล่าแก่ฉันว่า : ชายคนหนึ่งได้กล่าวว่า “ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ ท่านเราะสูลุลลอฮฺครับ ผมไม่ได้ร่วมละหมาดศุบหฺกับญะมาอะฮฺ เนื่องจากชายคน ๆ หนึ่งอ่านยาวในการละหมาดกับพวกเรา” ฉันไม่เคยเห็นท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม โกรธจัดในการกล่าวคำตักเตือนมากไปกว่าวันนั้น แล้วท่านก็กล่าวว่า “แท้จริงในหมู่พวกท่านมีคนที่ทำให้ผู้อื่นเตลิดหนี ดังนั้น ใครในหมู่พวกท่านที่นำละหมาดแก่ผู้คน เขาก็จงทำให้เบาสบาย (ไม่หนักเกินไป) เถิด เพราะในหมู่ผู้คนนั้นมีทั้งคนที่อ่อนแอ คนชรา และคนที่มีธุระจำเป็น”
