حَدَّثَنَا خَالِدُ بْنُ مَخْلَدٍ قَالَ : حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ بِلَالٍ قَالَ : حَدَّثَنَا شَرِيكُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ : سَمِعْتُ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ يَقُولُ { مَا صَلَّيْتُ وَرَاءَ إِمَامٍ قَطُّ أَخَفَّ صَلَاةً وَلَا أَتَمَّ مِنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَإِنْ كَانَ لَيَسْمَعُ بُكَاءَ الصَّبِيِّ فَيُخَفِّفُ مَخَافَةَ أَنْ تُفْتَنَ أُمُّهُ }
คอลิด บินมัดลัด ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า สุลัยมาน บินบิลาล ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ชะรีก บินอับดุลลอฮฺ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ฉันเคยฟังท่านอนัส บินมาลิก กล่าวว่า “ฉันไม่เคยละหมาดตามหลังอิมามคนใดที่ละหมาดได้เบา (กระชับ) และสมบูรณ์มากกว่าท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เมื่อท่านได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กทารก ท่านก็ละหมาดให้กระชับลง เพราะเกรงว่าจะเกิดฟิตนะฮฺกับแม่ของเด็ก (คือ ทำลายสมาธิในการละหมาด)”