حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ قَالَ : حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي عَدِيٍّ عَنْ سَعِيدٍ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ : عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ { إِنِّي لَأَدْخُلُ فِي الصَّلَاةِ فَأُرِيدُ إِطَالَتَهَا، فَأَسْمَعُ بُكَاءَ الصَّبِيِّ فَأَتَجَوَّزُ مِمَّا أَعْلَمُ مِنْ شِدَّةِ وَجْدِ أُمِّهِ مِنْ بُكَائِهِ }
وَقَالَ مُوسَى : حَدَّثَنَا أَبَانُ حَدَّثَنَا قَتَادَةُ حَدَّثَنَا أَنَسٌ : عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِثْلَهُ
มุฮัมหมัด บินบัชชาร ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อิบนุอบีอะดีย์ ได้รายงานแก่พวกเรา จากสะอีด จากเกาะตาดะฮฺ จากท่านอนัส บินมาลิก : จากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม กล่าวว่า “ฉันได้เข้าสู่การละหมาดและตั้งใจจะละหมาดให้นาน เมื่อฉันได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กทารก ฉันก็กระชับการละหมาดของฉันให้สั้นลง เพราะฉันรู้ดีว่าแม่ของเด็กจะต้องรู้สึกกังวลใจมาก ๆ กับการร้องไห้ของลูกน้อย”
และมูซาได้กล่าวว่า อะบานได้รายงานแก่พวกเราว่า เกาะตาดะฮฺได้รายงานแก่พวกเราว่า ท่านอนัสได้รายงานแก่พวกเรา จากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เช่นเดียวกัน
