حَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ نَصْرٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ عَنْ مَعْمَرٍ عَنْ هَمَّامٍ سَمِعَ أَبَا هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ { لَوْ كَانَ عِنْدِي أُحُدٌ ذَهَبًا، لأَحْبَبْتُ أَنْ لاَ يَأْتِيَ ثَلاَثٌ وَعِنْدِي مِنْهُ دِينَارٌ، لَيْسَ شَىْءٌ أُرْصِدُهُ فِي دَيْنٍ عَلَىَّ أَجِدُ مَنْ يَقْبَلُهُ }
อิสหาก บินนัศรฺ ได้รายงานแก่พวกเราว่า อับดุรร็อซซากได้รายงานแก่พวกเรา จากมะอฺมัร จากฮัมมามว่า เขาเคยฟังจากท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ จากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม กล่าวว่า “ถ้าฉันมีทองคำเท่าภูเขาอุหุด ฉันก็ยังชอบที่ไม่มี 3 ดีนาร แม้ว่าฉันจะมี 2 ดีนารแล้วก็ตาม และไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องหามันเพิ่ม นอกจากหนี้สินที่ฉันต้องจ่าย ซึ่งฉันหวังว่าจะมีคนรับมัน (การชำระหนี้ของฉัน) ไป”
