حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَهَّابِ حَدَّثَنَا أَيُّوبُ عَنْ أَبِي قِلَابَةَ حَدَّثَنَا مَالِكُ بْنُ الْحُوَيْرِثِ قَالَ : أَتَيْنَا النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَنَحْنُ شَبَبَةٌ مُتَقَارِبُونَ، فَأَقَمْنَا عِنْدَهُ عِشْرِينَ لَيْلَةً وَكَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ رَفِيقًا، فَلَمَّا ظَنَّ أَنَّا قَدْ اشْتَهَيْنَا أَهْلَنَا أَوْ قَدْ اشْتَقْنَا، سَأَلَنَا عَمَّنْ تَرَكْنَا بَعْدَنَا فَأَخْبَرْنَاهُ، قَالَ { ارْجِعُوا إِلَى أَهْلِيكُمْ، فَأَقِيمُوا فِيهِمْ وَعَلِّمُوهُمْ وَمُرُوهُمْ } وَذَكَرَ أَشْيَاءَ أَحْفَظُهَا أَوْ لَا أَحْفَظُهَا { وَصَلُّوا كَمَا رَأَيْتُمُونِي أُصَلِّي، فَإِذَا حَضَرَتْ الصَّلَاةُ فَلْيُؤَذِّنْ لَكُمْ أَحَدُكُمْ، وَلْيَؤُمَّكُمْ أَكْبَرُكُمْ }
มุฮัมหมัด บินอัลมุษันนา ได้รายงานแก่พวกเราว่า อับดุลวะฮฺฮาบได้รายงานแก่พวกเราว่า อัยยูบได้รายงานแก่พวกเรา จากอบูกิลาบะฮฺว่า ท่านมาลิก บินอัลหุวัยริษ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า : พวกเราเคยไปหาท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ในตอนที่พวกเรายังเป็นวัยรุ่นอายุไล่เลี่ยกัน แล้วเราก็อยู่กับท่านเป็นเวลา 20 คืน ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เป็นคนที่มีเมตตามาก แล้วท่านก็เห็นว่าพวกเราต้องการกลับไปหาหรือคิดถึงครอบครัวของเราแล้ว ท่านจึงถามเราเกี่ยวกับคนที่เราจากมา พวกเราก็ได้บอกเล่าให้ท่านฟัง ท่านจึงกล่าวว่า “พวกท่านจงกลับไปหาครอบครัวของพวกท่านเถิด จงอยู่กับพวกเขา สอนพวกเขา และสั่งใช้พวกเขา” ท่านได้กล่าวถึงบางอย่างที่เราจดจำได้และจำไม่ได้ (และท่านได้กล่าวต่อว่า) “และพวกท่านจงละหมาดเหมือนที่พวกท่านเห็นฉันละหมาด และเมื่อเวลาละหมาดมาถึง คนหนึ่งในหมู่พวกท่านจงประกาศอะซานเถิด และจงให้คนที่อาวุโสที่สุดในหมู่พวกท่านเป็นอิมาม”
