حَدَّثَنَا يَحْيَى حَدَّثَنَا وَكِيعٌ عَنْ إِسْرَائِيلَ عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ عَنْ الْبَرَاءِ قَالَ : لَمَّا قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْمَدِينَةَ صَلَّى نَحْوَ بَيْتِ الْمَقْدِسِ سِتَّةَ عَشَرَ أَوْ سَبْعَةَ عَشَرَ شَهْرًا، وَكَانَ يُحِبُّ أَنْ يُوَجَّهَ إِلَى الْكَعْبَةِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى { قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا } فَوُجِّهَ نَحْوَ الْكَعْبَةِ، وَصَلَّى مَعَهُ رَجُلٌ الْعَصْرَ ثُمَّ خَرَجَ فَمَرَّ عَلَى قَوْمٍ مِنْ الْأَنْصَارِ، فَقَالَ هُوَ يَشْهَدُ أَنَّهُ صَلَّى مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَأَنَّهُ قَدْ وُجِّهَ إِلَى الْكَعْبَةِ، فَانْحَرَفُوا وَهُمْ رُكُوعٌ فِي صَلَاةِ الْعَصْرِ
ยะหฺยา ได้รายงานแก่พวกเราว่า วะกีอฺได้รายงานแก่พวกเรา จากอิสรออีล จาอบูอิสหาก จากอัลบะรออ์กล่าวว่า : เมื่อท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม มาถึงเมืองมะดีนะฮฺ ท่านได้ละหมาดโดยหันไปทางบัยตุลมักดิสนาน 16 หรือ 17 เดือน แต่ท่านชอบที่จะหันหน้าไปทางกะอฺบะฮฺ แล้วอัลลอฮฺ ผู้ทรงสูงส่ง ก็ได้ประทานอายะฮฺลงมาว่า “แท้จริงแล้วเราเห็นใบหน้าของเจ้าแหงนมองไปยังฟากฟ้า ดังนั้นเรา (ขอบัญชา) ให้เจ้าผินไปยังทิศที่เจ้าพึงใจ” (อัลบะเกาะเราะฮฺ 2 : 144) ท่านเราะสูลจึงหันไปทางกะอฺบะฮฺ และชายคนหนึ่งได้ร่วมละหมาดอัศรฺกับท่าน หลังจากนั้นเขาก็ได้ออกไปและผ่านชาวอันศอรกลุ่มหนึ่ง เขาจึงกล่าวโดยที่เขายืนยันว่าเขาได้ละหมาดร่วมกับท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม และท่านได้หันหน้าไปทางกะอฺบะฮฺแล้ว ชาวอันศอรกลุ่มนั้นจึงเปลี่ยนทิศกิบละฮฺ (จากบัยตุลมักดิสทางทิศเหนือ ไปยังกะอฺบะฮฺทางทิศใต้) ในขณะที่พวกเขากำลังรุกุอฺในละหมาดอัศรฺ
