حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْلَمَةَ عَنْ مَالِكٍ عَنْ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ سَالِمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَرْفَعُ يَدَيْهِ حَذْوَ مَنْكِبَيْهِ إِذَا افْتَتَحَ الصَّلَاةَ، وَإِذَا كَبَّرَ لِلرُّكُوعِ، وَإِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنْ الرُّكُوعِ رَفَعَهُمَا كَذَلِكَ أَيْضًا، وَقَالَ { سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ } وَكَانَ لَا يَفْعَلُ ذَلِكَ فِي السُّجُودِ
อับดุลลอฮฺ บินมัสละมะฮฺ ได้รายงานแก่พวกเรา จากมาลิก จากอิบนุชิฮาบ จากสาลิม บินอับดุลลอฮฺ จากพ่อของเขา (คือ ท่านอับดุลลอฮฺ บินอุมัร) ว่า “ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ยกมือทั้ง 2 ข้างสูงเท่าไหล่ของท่านตอนเริ่มต้นการละหมาด และขณะตักบีรเพื่อรุกูอฺ และขณะเงยศีรษะของท่านขึ้นจากรุกูอฺ ท่านก็ยกมือ 2 ข้างขึ้นอย่างนั้นเช่นกัน พร้อมกับกล่าวว่า ‘สะมิอัลลอฮุ ลิมัน หะมิดะฮฺ ร็อบบะนา ละกัล หัมดฺ’ (อัลลอฮฺทรงได้ยินผู้ที่สรรเสริญพระองค์ โอ้พระผู้อภิบาลของเรา มวลการสรรเสริญเป็นของพระองค์ท่าน) แต่ท่านไม่ได้ทำเช่นนั้นในการสุญูด”
