حَدَّثَنَا أَبُو النُّعْمَانِ حَدَّثَنَا أَبُو عَوَانَةَ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ عُمَيْرٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ سَمُرَةَ قَالَ : قَالَ سَعْدٌ : كُنْتُ أُصَلِّي بِهِمْ صَلاَةَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ صَلاَتَىِ الْعَشِيِّ لاَ أَخْرِمُ عَنْهَا، أَرْكُدُ فِي الأُولَيَيْنِ وَأَحْذِفُ فِي الأُخْرَيَيْنِ، فَقَالَ عُمَرُ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ : ذَلِكَ الظَّنُّ بِكَ
อบุนนุอฺมานได้รายงานแก่พวกเราว่า อบูอะวานะฮฺได้รายงานแก่พวกเรา จากอับดุลมาลิก บินอุมัยรฺ จากญาบิร บินสะมุเราะฮฺ กล่าวว่า ท่านสะอฺดได้กล่าวว่า “ฉันเคยนำละหมาดแก่ผู้คนเหมือนการละหมาดของท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ใน 2 การละหมาดช่วงเย็น (คือ มัฆริบและอิชาอ์) โดยฉันไม่ได้ลดทอนจากมันเลย ฉันยืนนานใน 2 ร็อกอะฮฺแรกและทำให้สั้นลงใน 2 ร็อกอะฮฺหลัง”
ท่านอุมัร เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ กล่าวว่า “นั่นคือสิ่งที่เราคิดเกี่ยวกับท่าน”
