حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ قَالَ : حَدَّثَنَا يَزِيدُ بْنُ زُرَيْعٍ قَالَ : حَدَّثَنِي التَّيْمِيُّ عَنْ بَكْرٍ عَنْ أَبِي رَافِعٍ قَالَ : صَلَّيْتُ مَعَ أَبِي هُرَيْرَةَ الْعَتَمَةَ فَقَرَأَ { إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ } فَسَجَدَ، فَقُلْتُ : مَا هَذِهِ؟، قَالَ : سَجَدْتُ بِهَا خَلْفَ أَبِي الْقَاسِمِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَلاَ أَزَالُ أَسْجُدُ بِهَا حَتَّى أَلْقَاهُ
มุสัดดัดได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ยะซีด บินซุร็อยอฺ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อัตตัยมีย์ได้รายงานแก่ฉัน จากบักรฺ จากท่านอบูรอฟิอฺ กล่าวว่า : ฉันเคยละหมาดค่ำ (อิชาอ์) กับท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ แล้วท่านก็อ่าน “อิซัส สะมาอุน ชักก็อต” (สูเราะฮฺอัลอินชิก็อก) แล้วสุญูด ฉันจึงถามท่านว่า “นี่มันอะไรหรือครับ?” ท่านตอบว่า “ฉันเคยสุญูดตามหลังอบุลกอซิม (คือท่านนบี) ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม และฉันจะยังคงสุญูดเพราะสูเราะฮฺนี้ต่อไปจนกว่าฉันจะได้พบท่านนบี”
