حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ قَالَ : حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ أَبِي عَوْنٍ قَالَ : سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ سَمُرَةَ قَالَ : قَالَ عُمَرُ لِسَعْدٍ : لَقَدْ شَكَوْكَ فِي كُلِّ شَىْءٍ حَتَّى الصَّلاَةِ، قَالَ : أَمَّا أَنَا فَأَمُدُّ فِي الأُولَيَيْنِ، وَأَحْذِفُ فِي الأُخْرَيَيْنِ، وَلاَ آلُو مَا اقْتَدَيْتُ بِهِ مِنْ صَلاَةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ : صَدَقْتَ، ذَاكَ الظَّنُّ بِكَ، أَوْ : ظَنِّي بِكَ
สุลัยมาน บินหัรบฺ ได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า ชุอฺบะฮฺได้รายงานแก่พวกเรา จากอบูเอานฺ กล่าวว่า ฉันเคยฟังท่านญาบิร บินสะมุเราะฮฺ กล่าวว่า : ท่านอุมัรได้กล่าวกับท่านสะอดฺว่าา “มีการร้องเรียนเกี่ยวกับท่านในทุก ๆ เรื่อง แม้กระทั่งเรื่องการละหมาด” ท่านสะอดฺตอบว่า “สำหรับฉันนั้น ฉันอ่านยาวใน 2 ร็อกอะฮฺแรก และอ่านสั้นใน 2 ร็อกอะฮฺหลัง และฉันไม่ละเลยในการปฏิบัติตามการละหมาดของท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม” ท่านอุมัรกล่าวว่า “ท่านพูดจริง นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดเกี่ยวกับท่าน” หรือ “นั่นคือความคิดของฉันเกี่ยวกับท่าน”
