حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ قَالَ : حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ قَالَ : حَدَّثَنَا أَيُّوبُ عَنْ عِكْرِمَةَ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ : قَرَأَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِيمَا أُمِرَ، وَسَكَتَ فِيمَا أُمِرَ { وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا } { لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ }
มุสัดดัดได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อิสมาอีลได้รายงานแก่พวกเราโดยกล่าวว่า อัยยูบได้รายงานแก่พวกเรา จากอิกริมะฮฺ จากท่านอิบนุอับบาส กล่าวว่า “ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม อ่าน (อัลกุรอานเสียงดัง) ตามที่ท่านถูกใช้ให้อ่าน และเงียบ (อ่านเบา) ในสิ่งที่ท่านถูกใช้ให้เงียบ ‘และพระผู้อภิบาลของเจ้ามิได้หลงลืม’ (มัรยัม 19 : 64) ‘โดยแน่นอนในตัวของเราะสูลุลลอฮฺนั้นมีแบบอย่างที่ดีงามสำหรับพวกเจ้าแล้ว’ (อัลอะหฺซาบ 33 : 21)”
